GÖZ YAŞLARINDA ARIYORUM MUTLULUĞU

Sen yoksun bu şehir de

Tüm müşterilerim sensin
Ama kimse sen değil

Ağaçlar senin sesin
Ama yankısı sen değilsin

Yediklerimi sen yapmışsın
Ama hiç tadı yok tuzu yok

Güneşim hep sensin
Ama hiç benim için doğmadı

Gündüzlerim hep sensin
Ama hiç sen yoksun

Gecelerim yıldızlarla dolu
Ama hiç biri senin gibi parlamıyor
Yıldızlarım var ama
Hepsi solmuş karanlıktayım

Bir boşluğa bakıyorum
Boşlukta sen varsın

Karanlık yoğun anlamıyorum
Simanı görüyorum ama
Algılayamıyorum ben

Sokaklar en çok sokaklar
Kalabalık senle dolu
Ama kimse sen değilsin

Caddeler ise çorak bir arazi misali
Kimsecikler yok ama en çok sen varsın

Düşlerim seninle dolu
Ama yine sen yoksun

Hayallerim sana hayran
Ama yine sen yoksun

Şehir çok kalabalık ama
Kimse yok aslında senden gayrı

Aynalara bakıyorum sürekli
Arkamda sen çıkacaksın diye

Kimsenin bilmediği bomboş arazim var
Tek fidanımsın koca arazide
Sen büyüdükçe hayranlığım artıyor
Benim gibi herkesin de

Bir mezarlık gibi bahçemin yanı
Sana hayran olan herkesin yeri

Her damla düştüğünde toprağına
Daha da büyük ve ihtişamlı bir fidansın
Duvarlarım kapatamıyor seni

Şehrime yağmur yağıyor
Ama hiç bir damlası benim için değil
Saçlarım hiç ıslanmıyor
Yüzüme bir damlası bile değmiyor
Sen yoksun bu şehirde diye

Her adımım sana gidiyor
Ama mesafem sürekli uzuyor uzuyor
Nefesim az ama hepsi senin
Ama sen yoksun bu şehirde

Geceler boyu sessiz ağlayışlarım var
Tek bir damla göz yaşı dökmeden
Sayfalar dolusu karalamam var
Ama sen yoksun bu şehirde
Hiç kimse sen değil

Boğazım düğüm olmuş
Pamuk ipliğine bağlı
Ama kesmiyor neşterler bıçaklar
Vücudum harabeye dönmüş
Tedavisi yok bu şehirde
Çünkü sen yoksun

Vaktim azalıyor zamanım doldu
Nefesim tükendi son damlalarım
Ama sen yoksun bu şehirde

Yüreğim cehennemi aratıyor
Bu şehire ve içindekilere
Okyanusu döksen dumanı sönmez

Başımdan kaynar sular akıyor
Ama buz gibi geliyor
Çünkü sen yoksun bu şehirde

Ellerim buz tutmuş
Güneş bile çare değil
Yüzüm ise kaskatı
Sen yoksun bu şehirde

Bir nefes ötemdesin
Ama bir o kadar uzak
Elimi atsam tutacak gibiyim
Bir daha bırakmamak için
Uçurumun kenarındayım işte
Ulaşamıyorum sana
Gözlerim hep kanlı bakıyor
Çünkü kimse sen değil

Sesim çok sert çıkıyor
Sen dinlemiyorsun çünkü
Bütün şehir beni dinliyor
Ama işte sen yoksun

Haykırışım dağları aşıyor
Ama sana ulaşmıyor
Çünkü bu şehirde sen yoksun

Rüyalarım hep sensin
Ama senin olmadığını biliyorum
Çünkü bu şehirde sen yoksun

Bakıyorum insanlara
Belki sen çıkarsın diye
Ama sen yoksun
Hüseyin bitti bu şehirde
Çünkü sen yoksun

Herkes beni düşünüyor
Ama kimsenin umrunda değilim
Çünkü sen yoksun bu şehirde

Ay bile çıkmıyor bu şehire
Sen yoksun diye

Güneş hep soluk bakıyor
Ağaçlar çok sessiz ve kuru
Dallarında hasret büyütmüş
Dökemiyor yerlere
Bu şehir anlamaz diye
Çünkü sen yoksun bu şehirde

Yaşayamıyorum artık
Bomboş araziler bahçeler dar bana
Çünkü sen yoksun bu şehirde

Özledim dedim şehrime
Yankısı geldi Kulağıma
Çünkü sen yoksun bu şehirde

Seviyorum diye inlettim dağları
Bir dal bile kıpırdamadı
Çünkü sen yoksun bu şehirde

Anlatamadım seni bu şehire
Nasıl anlayacak ki
Çünkü sen yoksun bu şehirde

Hayat çok hızlı
Ama bir o kadar yavaş benim için

Çok fazla insan var
Ama aslında kimse yok

Kapkara bir sayfam var
İçindeki beyaz bir çizgisin

Kurak bir gezegenim
Canlı tek ağacımsın

Ben zaten dünya da gün görmedim ki
Bütün şehir sen olmuşsun
Ama hiç kimse sen değil