Niets meer waard

Hoofdstuk 4

De volgende dag maakte Nola een klein ontbijt, aangezien ze niet veel eten gewend was. Niek had nog brood, kaas, melk, en zelfs hagelslag en appels! Ze kleedde zich om, met kleren die Niek voor haar had gekocht en in de kast lagen. Nola zou ze nooit te nimmer naar Het Hutje aandoen, want dan zouden ze vies worden. Ze waren niet geweldig voor een normaal meisje, maar voor Nola voelde de zachte, nieuwe, schone stof aan als fluweel.

Ze liep als gewoonlijk naar school met haar tas. Het was gelukkig wel iets dichterbij omdat het appartement in de stad was, net als de school. De Evertschool is heel groot en druk. Er zitten wel duizend kinderen op. Het bestaat dan ook uit meerdere gebouwen in een straat, en heeft twee gymzalen. Nola zit in de vierde, en doet havo. Ze wil later een goede baan, net als Niek. Niek... Nola was van plan om na school langs het ziekenhuis dichtbij te gaan. Ze hoopte dat ze hem nog kon zien. 

'TRIIIIIIIIIING!!!' de schoolbel kon je in de hele buurt horen. Nola moest rennen om op tijd in haar klas te zijn. Ze had nu biologie. Ze hield van biologie, tenminste, van het vak. De klasgenoten waren verschrikkelijk. "OMG! waar heb je die kleren nou vandaan?" gilde Tara. Ze was de enige op de gehele school die Nola een beetje mocht, leek het wel. "Van mijn broer." zei Nola rustig. Nu keek iedereen op van hun mobieltjes en keken in de richting van Nola. "Geeft hij je deze kleren? Waar haalt hij die vandaan? Van de Primark?" zei een van de populaire meisjes, Senna. Heel de klas lachte, behalve Tara, Nola en Jonas. Hij keek een beetje schuldig naar de grond. 

Jonas was eigenlijk het vriendje van Senna, maar hij vond haar niks. Ze was veel te veel met zichzelf bezig en zeikte iedereen maar af. Maar het ergste vond hij nog dat ze Nola zo pestte. Wat had zij nou misdaan? "Laat haar toch met rust!" zei Jonas terug. Er ging een grijns over Senna's gezicht. "Dus jij komt op voor het Votje hier? Waarom spreek je mij tegen? Je weet dat ik het beste met je voorheb!" 

Nola liep voorzichtig naar achteren. Jonas hoefde niet in problemen te komen door haar schuld. "Nou, ik heb daar anders nooit iets van gemerkt. En ik heb niet het beste voor met JOU!" zei Jonas terug. Senna leek verslagen, maar pakte zichzelf weer op. "Nou, dan maak ik het uit. En het komt door jou!" Iedereen was super geschrokken. Maar Jonas leek nu zelfs meer op zijn gemak. "Goed, mooi. Maar als jij het niet gedaan had, had ik het gedaan. Dus denk maar niet dat ik me nu gekleineerd zou kunnen voelen. Bitch." Nu was Senna echt woedend. "HOE DURF JIJ ME BITCH TE NOEMEN? Je bent net zo'n stuk vuil als het Votje daar." en ze wees naar Nola, die al aan een tafeltje helemaal achterin was gaan zitten. Iedereen was nu boos op Nola, behalve Tara en Jonas, die allebei naast haar kwamen zitten. 

"Gaat het?" vroeg Tara aan Nola. "Kan ik beter aan Joon vragen." Joon was Jonas zijn bijnaam. "Gaat het?" vroeg Nola aan Jonas, die aan de linkerkant van Nola zat. "Best, ik voel me eigenlijk veel beter en vrijer nu ik van haar af ben." "Wees daar maar niet zo zeker van, ze is echt een geweldige beledigingen afschieter." zei Nola. Toen vroeg de lerares die net verstrooid de klas in kwam lopen omdat ze te laat was, om stilte en gingen ze aan het werk.

In de pauze ging Tara naar haar vriendinnen, zoals gewoonlijk. Nola at ergens in een hoekje van de kantine, waar ze normaal gesproken een lading pesterijen over zich heen kreeg. Jonas zat meestal bij de popi's aan tafel, maar vandaag was het anders. 

Jonas liep naar Nola toe, en Nola wist meteen dat hij haar kwam straffen. Maar in plaats daarvan kwam hij naast haar zitten. "Moet jij niet bij de populaire groep zitten?" vroeg ze voorzichtig. "Nee, nu ik niets meer met Senna heb, ben ik er zeg maar uit verbannen. Nola ging rechter zitten. "Echt? Wat gemeen..." "Tja," zei Jonas, "Ik vind het niet erg, kan ik een keer bij jou komen zitten." Nola schrok op. Zei hij dat echt? En meende hij dat?  "Uh, oke. Maar waarom wil je dan bij mij zitten?"Oh wacht, natuurlijk. Hij kwam daar alleen maar zitten om te laten zien hoe onpopulair Nola was. Aangezien Jonas dat nu ook was. "Omdat ik wat meer over je wil weten, je laat anderen altijd over je heen lopen, maar jij kan sterker zijn. Laat ik eerlijk zijn, ik ben op de basisschool ook gepest. Omdat ik niet zo rijk ben, en ik nooit merkkleding droeg." Nou maakte hij het wel heel bond. Arm? Gepest? Geen merkkleding? Hij was eerst een van de populairste jongens van de school, maar blijkbaar was hij daarvoor een arm kind dat werd gepest vanwege zijn kleren. Nola keek nu voor het eerst in Jonas zijn ogen. Ze waren helder blauw, alsof je in een diepe put keek. Even leek de tijd stil te staan. Maar toen werden ze opgeschrikt door een onverwacht geluid.