Tutuklu (Tamamlandı) ✔

25. Bölüm

Multimedia: Cansu ve Yavuz ^^

''Beyza uyan artık işe geç kalacağız.''

''Hmm... Tamam birazdan kalkarım.''

''Ne zamana kalkmayı düşünüyorsun saat 7.40 olmuş.''

Saati duymamla yataktan fırlamam bir oldu.

''Ne demek saat 7.40? Ben alarm kurmuştum ama.''

''Demek ki kapatıp geri uyudun.''

''Galiba.''

''Neyse ben kahvaltıya geçiyorum sende hemen hazırlanıp gel.''

''Tamam. Hemen geliyorum.''

Derin odadan çıktıktan sonra hemen kalkıp banyoya koştum. Elimi yüzümü yıkayıp kendime geldikten sonra odama dönüp üzerimi giydim.

Bu gün geç kaldığım için üstüme fazla özenemeyip beyaz bir pantolon, gri salaş bir bluz ve üstüne de mavi ceket giydim. Ayağıma her ne kadar spor ayakkabı giymek istesem de Duru'nun beni o ayakkabılarla evden çıkarmayacağını bildiğimden topuklu ayakkabı giydim.

Saçım hafif dalgalı olduğundan sadece taradım ve yüzüme de hafif bir makyaj yapıp odadan çıktım.

Mutfağa geçtiğimde kızlar çoktan kahvaltı yapmaya başlamışlardı. Bende hemen sandalyemi çekip oturdum ve bir şeyler atıştırmaya başladım.

'' Derin Hanım, Cüneyt Bey ile karşılaşacağınız için heyecanlı mısınız?''

''Duru kes dalga geçmeyi. ''

''Dalga geçtiğimi de nerden çıkardın? Gayet ciddiyim.''

''Evet heyecanlıyım. Mutlu oldun mu?''

''Evet.'' diyerek kıkırdamaya başladı Duru.

''Duru kız zaten heyecanlı, sende üstüne gitme.''

''Tamam ya sizinle de uğraşmaya gelmiyor.''

''Neyse hadi Beyza çabuk ol. Geç kalıyoruz.''

''Ben doydum. Gidebiliriz.''

''Çantamı alıp geliyorum o zaman.''

''Tamam kapıda bekliyorum.''

''Hadi bakalım hayırlı işler bayanlar.''

''Teşekkür ederiz Duru Hanım. Ev sana emanet. Akşama kadar boş durma da sende yemek falan yap.''

''Emredersin kocacığım.''

''Aferin hatun. Böyle söz dinle.''

Bu diyaloğumuza ikimizde gülmeden edemedik. Duru beni de iyice kendine benzetmişti.

''Ben hazırım. Hadi çıkalım Beyza.''

''Tamam çıkalım. Akşama görüşürüz Duru.''

''Görüşürüz bebeklerim.''

Derin ile birlikte evden çıkıp taksiye bindik. Derin'in de benimle birlikte şirkette çalışması çok iyi olmuştu. Hem bana Yavuz konusunda yardım ederdi hem de şirkette yalnız kalmamış olurdum.

Bu arada Yavuz demişken onu hala affetmemiştim.

Bildiğiniz beni hayal kırıklığına uğratmıştı.

Aramızda hiçbir şey olmamasına rağmen onu affedemiyorum. Biliyorum o sadece benim için yapmam gerek bir iş fakat yine de bu durumu kendime yediremiyorum.