IŞIĞIN ARKA YÜZÜ

Tebeşir Tozu

Kara tahta, tebeşir günümüz öğrencilerinin çoğunun bilmediği bir nesne. 

Tebeşir bir cins kireç olan kalsiyum karbonat mineralinden elde edilerek üretilir. Beyaz, gevrek ve çabuk kırılgan bir yapıya sahiptir. Karatahtaya yazı yazmak için üretilen tebeşir çok ince tebeşir tozu, renk maddeleri, suda eriyen yapıştırıcılarla karıştırılıp, kalıplara dökülmesiyle genellikle silindir biçiminde üretilmiş olmakla beraber dört köşe olanları da bulunmaktaydı.

Yeni nesil eğitim araçları öğrenciler ve öğretmenlerin işi daha da kolaylaştırdı. Akıllı tahta üzerinde ders işleme öğrencilere, günlük hayatta yaşadıkları gibi sesli, hareketli ve renkli görebilmelerine de imkan sağladı. Yazılan ve çizilen her şeyin bilgisayara ve projeksiyon yardımıyla beyaz tahta üzerine yansıtma özelliği öğrencilerin derse katılımını artırdı.  İşlenilen ders konuları dijital ortamda kaydedildiğinden kaybolmuyor, ders tekrarında anlaşılamayanların tekrarlanmasını kolaylaştırdı. 

Tebeşir tozu o yıllarda bir öğretmenin iş hayatında ses kısıklığı, ses tellerinde şişme gibi hastalıklara sıkça rastlanmaktaydı. Tebeşir tozu öğretmenlerin meslek hastalığının ana kaynağıydı. Astım bronşit, farenjit gibi solunum yolu hastalıklarını  kronikleştirebiliyordu. Aynı durum alerjisi olan öğrencilerin de rahatsızlığını artırabiliyordu. Bende her gün eve dönüşümde ilk yaptığım  iş elbisemi fırçalamak, üzerindeki tebeşir tozundan kurtulmaktı. Ses kısıklığını okulda tebeşir kullandığım sıralarda oldukça fazla yaşamaktaydım. Meslek hayatımın tam 26 yılını tebeşirle savaş halinde yaşadım. Son 8 yılı ise elektronik tahtalar sayesinde rahat bir şekilde geçirdim. Hatta bu son 8 yıllık dönem içinde beş adet eğitim amaçlı kitaba imza attım. Hepsi de akıllı tahta üzerinde işlediğim konuları kaydedip, sonra bu dokümanları tasnif ve düzenleme ile gerçekleşti. Akıllı tahta bilinçli kullanıldığı zaman yeni ürünlere de imza atmayı kolaylaştırmıştı. 

Aradan yıllar geçmiş, emekli olmuşum ve yılların birikimini bir kitaba dönüştürmüş, bir kitap sergisinde ilkokul öğretmenimle tekrar karşılaştım. Ellerinden öptüm. 

Öğretmenimin eşi de okuduğum köyümün ilkokulunda görev yapmış bir öğretmendi o da yanındaydı. Onun da elini öptüm. 

Öğretmenim Mehmet Çiçek, eşine döndü ve beni göstererek "Nezihe Hanım, bak bakalım tanıyabilecek misin?" dedi. 

Nezihe Hoca hanım, bana baktı baktı ve tanıyamadığı ifade ettikten  sonra ismimi ona söyleyince hemen rahmetli ağabeyimi tanıdığını ifade etti. Sonradan beni de hatırladı. Bu sergide ne yaptığımı sordular. Yazmış olduğum kitabın satışını yaptığımı belirttim. Kitabımı incelediler. O kadar mutlu oldu ki anlatılmaz yaşanır şeklinde idi.    Emekli olduğumu ve emeklilik sonrası kitap çalışmalarım olduğunu anlattım. 

Öğretmenime ilk dersimde sınıfımda yaşadığım anımı anlattım. Öğretmenim gözleri ışıl ışıl olduğunu fark ettim.

"İşte öğretmenlik böyle bir şey, saçılan tohumun ürünü yıllar sonra ortaya çıkar. Ne mutlu bizlere." dedi.