Kalemin Ucundaki Hayatlar

15.Bölüm

2 saat sonra işleri bitirip atölye eski halini almaya başladıktan sonra Mert kenara oturup "Yeter lan ben hayatımda bu kadar iş yapmadım.." dedi. Elimdeki vileda sobasına yaslanarak "Hayatında kaç defa iş yaptın ki.." dedim. Bana yapmacık güldükten sonra "Ha ha ne komiksin sen yaa." Dedi. Ona güldükten sonra "Aynen ya bu konularda iyiyimdir. Hadi kalk çıkalım artık seninle bir saniye bile kalmak istemiyorum.. " dedim. Kapıya doğrun giderken arkamdan "Bende bayılıyordum zaten sana." Dedi.. Cevap verme tenezzülünde bulunmadan kapının kolunu çevirmeye çalıştım fakat açılmıyordu bir kaç kez denememe rağmen kapının açılmayışı ve koridorun karanlık olması beni endişelendirmeye başlamıştı

Merte dönerek şaşkınca "A.. aa.. açılmıyor.." dedim. Elini kapının kulpuna götürüp "Ne demek açılmıyor ya.." deyip bir kez daha denedi. "Ne ne demek açılmıyor. Açılmıyor işte ya.. Of.. ya Koridorda karanlık kesin üstümüze kilitlediler.." dedim. Elini kapıya dayayıp alaylı bir ifadeyle güldü ve "Ah.. Bu kadar çok sevdiğini bilmiyordum. Benimle sırf yalnız kalmak için neden bu kadar çok uğraştın ki.. " dedi kahkaha atarak..

Gözlerimi iriletip dizine tekme atıp bükülmesini sağladım "Gerizekalı ya ben neden seninle kalmak isteyeyim. Hayır dünyada birtek sen kalsan ve ben sana muhtaç olsam köşemde sessizce ölmeyi beklerim daha iyi.." dedim ve kapıya yükledim. Dizini tutup inleyen Merti itekleyip "Çekil şuradan ya bittim ben.." dedim. Mert diklenip "Bana bak ikidir dizime vuruyorsun bir dahakine Allah yarattı demem ona göre.." dedi. Göğsünden itekleyip "Naparsın yaa Naparsın.. Zaten burada kalmışız birde seninle uğraşmam of bittim ya" deyip kapının arkasına çömeldim..

Mert masaya dayanıp "Delisin kızım.." sen diyip kollarını göğsünde birleştirdi. Yerimden bir hışımla kalkıp "Deliyim tamam mı deliyim beyfendi oldumu söyle..!!! Kusura bakma beyfendi ama benim ailem senin ailen kadar geniş değil... Evde beni merak eden bir ailem var.. oldumu..!!!!!.." diye bağırmamla kolumu sıkıp kendine çekip dişlerinin arasından sinirle konuşup "Haddini aşıyorsun.. Sus.!!.." dedi. İlk defa bu kadar korkunç gözüküyordu.. kolumu ellerinden kurtararak "Seninle aile kavgası yapamıycam anlamazsın zaten.." deyip kapıya olabildiğince yüklendim. Mert ise koltuklardan birine uzanıp gözlerini kapatmıştı. Telefonunu sorduğumda yanında olmadığını söylemişti benimkide yanımda değildim yanına gidip "Hangi kuralsız yanında telefon taşımaz ki acaba.." dedim. Kolunu gözlerine götürüp bakışlarını örttü. Gözlerini açmadan "Bak uğraşamam seninle ne yapıyorsan yap... " dedi. Bende olduğum yerde bir oyana bir bu yana giderek "Hayır anlamadığım ben normal şu hani okulun kurallarına uyan bir öğrenciyim ama sen öğrenci demeye bin şahit isteyen hiç bir kurala uymayan zorbadan başka bir şey değilsin.." dedim.. artık sinirden oturduğum yerdede duramıyordum tekrsr kapıya yöneldim..

1 saat geçti.. "Açılmıyor.." dedim yorgunca tekrar "Açılmıyor.." dememle Mert yerinden bir hışımla kalkıp "Yeter lan 56 defa açılmıyor dedin. Açılmıyorsa açılmıyor işte bekleyeceksin.!!!." Dedi.. Ağlamaklı sesimle "Burada ölücez.." dedim. Alaylı bir tebessümünden sonra "O zaman bari susta mutlu bir şekilde ölelim..." dedi.. Okuldaki şalterlerin kapanmasıyla sıra atölyedeydi ve üst kattan şalterlerin kapanmasıyla çığlığı bastım..

"Aaaaaaaaaaaaaa....!!!."

Mertin çığlığı basmamla bana sarılıp sakinleşmemi sağladı. Bulunduğum şokun etkisinden Merte sarıldığımı farketmemiştim daha sonra ondan ayrılıp "Bırak beni.." dedim sesimin titremesine engel olamayarak. O ise "Ben zaten seni bırakıyorumda sen.. bırakmıyorsun.." dedi. Koluna baktığımda ellerimle sımsıkı kavradığımı farkettim. Telrar sesim titreyerek "Karanlıktan korkarım.." dedim... Kahkaha atarak "Vayy demek öyle hee.!!! Unutmamam gereken bir koz olarak kalsın burada.." demesiyle tekmeyi savurup "Dalga geçme..!!." Dedim. Gülerek "Tamam tamam bırakma kolumu gel şuraya dikkat et.." demesiyle yanına gittim. Koltuğa oturmamızla bir tane pikeyi görüp üstüme aldığım da Mertin kendine çekmesiyle daha sıkı tuttum pikeyi. "Ya bırak..!!." Mert pikeyi çekiştirerek "Asıl sen bırak hayatını kurtardım.." dedi. Onu itekleyip "Hadi oradan be.. Kurtarmışmış.." diyip kendimi çekerken "Bak zorlama beni.." dedi. Kahkaha atarak "Zorlarsa ne olur haa..??." Dedim.. pikeyi elimden kurtarıp bir anda ikimizede örtülü bir şekilde sarmıştı. Kolları omzumda bir şekilde "Bu olur.." dedi. Yine o anlardan biri yakındık ve bu artık sinir bozucu hale geliyordu. Omuz atıp uzaklaştırmıştım kendimden onu. Pikeyi sıkıca sarıldığımızda birbirimize daha da yaklaşıyorduk. Karanlık yüzündende uykum fazlasıyla geliyordu. Gözlerimin artık kapanıcak gibiydi Mert kendi kendine bir şeyler konuşuyordu fakat ben yarı uykulu bir şekilde kafamı denge de tutmaya çalışıyordum ama başarılı olamayarak uykunun kollarına bıraktım kendimi