Οι μέρες περνούσαν και αυτοί οι δυο ξέχασαν την υπόθεση και επικεντρώθηκαν σε αυτούς...Η Σελίνα ένιωθε ελεύθερη...Η καρδιά της χτυπούσε δυνατά κάθε φορά που κοιτούσε τον Λούκας και μπορεί για κάποιους να ήταν νωρίς να πει κάτι τέτοιο αλλά ένιωθε ερωτευμένη...Ένιωθε καλά....Και δεν μπορούσε να αγνοεί ότι μαζί του είχε κάνει το καλύτερο σεξ στα είκοσι εφτά της χρόνια....
Αυτός ο άντρας ήταν φωτιά και κάθε φορά γινόταν ακόμα πιο έντονο...Την έκανε να νιώθει πρωτόγνωρα συναισθήματα και ενώ την φόβιζαν όλα αυτά και ήθελε όσο τίποτα να φύγει μακριά του δεν μπορούσε....Την άρεσε να τον βλέπει τα πρωινά και να της λέει καλημέρα με ένα φιλί...Της άρεσε τα βράδια που κουλουριαζόταν δίπλα του και μέσα στην αγκαλιά του....Ένιωθε σαν ένα παιδί και μάθαινε από την αρχή τον έρωτα...Έκανε δειλά βήματα ξανά για τον δρόμο της ευτυχίας...Και ενώ ήθελε να το ζήσει όσο τίποτα στον κόσμο κάτι την κρατούσε πίσω....Δεν ήξερε τι ακριβώς την εμπόδιζε...Ίσως οι κακίες εμπειρίες του παρελθόν της...Ήξερε ότι όλοι η άνθρωποι δεν είναι ίδιοι αλλά μια προδοσία από τον Λούκας θα την έκανε κομμάτια...Θα την διέλυε..Γιατί αυτά που ένιωθε ήταν ότι πιο έντονο είχε νιώσει ποτέ της....Και μπορεί μέχρι τώρα να έλεγε πως όπως ένιωθε για τον Σκοτ τον πρώτο της έρωτα δεν θα ένιωθε ποτέ ξανά αλλά ήταν ένα μεγάλο ψέμα....
Το τελευταίο βράδυ τους στο σπίτι κάθονταν αγκαλιασμένοι στον καναπέ μπροστά από το τζάκι....Ο Καθένας είχε χαθεί στις σκέψεις του γιατί από την επόμενη κιόλας μέρα θα έμπαιναν σε εφαρμογή τα σχέδια τους...
''Φοβάμαι...''του είπε κάποια στιγμή χαμηλόφωνα...
''Τι φοβάσαι μωρό μου;;;;αν είναι για την απειλή ξέρεις πως.....''
''Όχι δεν είναι αυτό...''τον διέκοψε...''Ποτέ δεν φοβήθηκα την δουλειά μου...Έχω κινδυνέψει πολλές φορές πίστεψε με αλλά δεν φοβήθηκα ούτε μια...Μερικές φορές πιστεύω πως αναζητούσα τον κίνδυνο,την αδρεναλίνη....Είχα περίσσιο θάρρος σε όλες τις δουλειές μου...Πάντα έμπαινα μπροστά και δεν υπήρχε κανείς που μπορούσε να με σταματήσει...Έχω πάρει αρκετά ρίσκα και επικίνδυνες αποφάσεις σε ότι αφορά την δουλειά,γιαυτό ο Μπεν φοβάται για μένα....Αλλά αυτό που νιώθω δεν έχει σχέση με την δουλειά αλλά με εμάς....''απάντησε τελικά....Την γύρισε προς το μέρος του μέσα ακόμα στην αγκαλιά του...
''Φοβάσαι για μας;;;Τι ακριβώς;;;''την ρώτησε...
''Δεν ξέρω...Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω...Δεν τα πήγαινα ποτέ καλά με τις σχέσεις ξέρεις...Και τώρα νιώθω καλά μαζί σου...Νιώθω γεμάτη με ένα τρόπο που δεν είχα νιώσει ποτέ...Και με φοβίζει όλο αυτό...Με φοβίζει τόσο που από την μία θέλω να το βάλω στα πόδια και να σταματήσω αυτό που νιώθω και από την άλλη θέλω να το ζήσω τόσο πολύ...Καταλαβαίνεις;;;''
