Sweetheart//Punk Michael Clifford au//Dutch translation

Hoofdstuk 19

Alice P.O.V.

Ik liep Michael's penthouse in. Mijn hele lichaam voelde slap aan. Mijn voeten droegen me direct naar mijn kamer en al snel lag ik onder de dekens, niet wetend wat te doen. Wat zou je dan als iemand nog niet zo lang geleden dood was geschoten door jou. Harry was dood door mij.

Één voor één stroomden de tranen op mijn gezicht naar beneden toen de realiteit hard binnenkwam.

Harry is dood.

Michael doodde hem.

Ik hield van Harry.

Ik hoorde een voorzichtige klop op mijn deur maar het leek zo ver weg, alsof het 500 kilometer van me vandaan was. Mentaal stond ik wel 500 km verderop. Mijn herinneringen van Michael en de rest van de jongens waren terug maar ik wou dat ze dat nog niet waren. De waarheid is, ik was bang van Michael en van wat hij kon doen. Ik zag hem net iemand doden zonder er maar over na te denken, zonder er nog naar om te kijken. Gedachten over de Michael van vroeger en de Michael van nu vlogen door mijn hoofd. Ik viel hard voor de oude Michael en creëerde meer en meer afstand met deze.

De deur van mijn slaapkamer ging open. "Hey."

"Hey Blondie." antwoordde ik, terwijl ik hem een glimlach gaf.

"Ik hoorde dat je je herinneringen terug hebt," Hij ging aan het einde van mijn bed zitten. "Dat is goed."

"Ja, dat denk ik."

"Luister, het spijt Michael heel erg dat je dat moest zien." Luke krabde aan de achterkant van zijn hoofd.

"Vertel hem dat ik het met hem eens ben." snauwde ik. Hij knikte en liep de kamer uit. Een paar seconden later verscheen Michael in een nieuw zwart shirt die niet onder de bloedvlekken zat.

"Het spijt me dat je dat moest zien," vertelde hij me, terwijl hij naar mijn bed liep en erop ging zitten. "Ik wil niet dat je bang voor me bent."

"Je schoot hem neer zonder er ook maar één keer over na te denken," brieste ik. "Dat schreeuwt niet echt veiligheid."

"Luister, je bent het misschien niet eens met mijn beslissingen eens zijn, sweetheart, maar dat vroeg ik ook helemaal niet. Het enige ding dat ik eraan zou veranderen is dat jij het niet hoefde te zien." zei hij eerlijk.

"Jij bent een moordenaar."

"Dat was hij ook."

"Echt waar?" zei ik tegen hem, terwijl ik rechtop ging zitten. "Want hij vocht niet terug."

Hij liet een diepe zucht voor hij verder ging. "Kijk, ik ben eraan gewend om niet om de gevoelens van een ander te geven, maar ik zal het proberen." vertelde hij me. "Ik zal het proberen voor jou."

Zijn hand ging weer terug naar zijn broekzak en hij trok er een boek uit, mijn favoriete boek. "Hier," hij gaf me een kopie van Wuthering Heights. "Omdat ik niet goed ben met woorden." Zonder ook nog maar iets te zeggen stond hij op en verliet hij de kamer. Hij sloot de deur achter zich. Ik haalde mijn wenkbrauwen omhoog en opende het boek.

Alice,

Je liefde voor klassieke literatuur  achtervolgd me. Toen ik dit boek op het nachtkastje naast je bed zag liggen, bracht ik het mee naar mijn kamer en las ik elke avond terwijl je weg was om dichter bij je te zijn. Toen ik het aan het lezen was, voelde ik een verbond met Heathcliff, alsof ik de pijn die hij voelde tijdens hun gedoemde liefdesverhaal begreep. Iedereen haatte Heathcliff voor zijn arrogantie en onbekendheid, maar ik begreep hem. De enige persoon waarvan hij ooit heeft gehouden, heeft ervoor gekozen om met Linton te zijn hoewel Heathcliff en Cathy dieper verbonden waren dan iedereen in deze wereld. Ze waren soulmates. Heathcliff leefde de rest van zijn leven in pijn en angst, net zoals ik dat zou doen als ik jou niet had. Toen ik je naar Harry zag kijken voelde ik me dichterbij Heathcliff dan iedereen, behalve jij dan. Ik doodde hem uit egoïsme en ik weet dat ik ervoor gedoemd al worden, maar dat is oké. Jij bent de beste reden waarvoor ik ergens gedoemd zou willen zijn. Het punt is, ik houd meer van jou dan Heathcliff van Cathy houdt, meer dan Darcy van Elizabeth en meer dan Romeo van Julia. Wat ik probeer te zeggen is eigenlijk iets wat ik al wilde zeggen vanaf het begin dat ik je heb gevonden. Ik ben compleet en hopeloos verliefd op je, en niet voor iets simpels als je schoonheid, maar voor je ziel. Het voelt alsof onze zielen in elkaar zijn gevlochten, ik houd van je met heel mijn ziel, heel mijn lichaam, heel mijn bestaan. Ik verwacht niet van je dat je me vergeeft, maar ik zal de rest van mijn leven proberen om het goed te maken, zelfs alsof niemand er meer in zou geloven. Herinner je altijd dat mijn liefde voor jou groter is dan de hele wereld en ik zou mijn eigen hart eruit scheuren als ik je ooit weer pijn zou doen.

Heel veel liefs,

Michael

Ik veegde boos mijn tranen uit mijn gezicht en stormde uit de kamer. Ik rende door de hal naar zijn kamer. Ik zwaaide de deur open en zag hem daar zitten met zijn hoofd in zijn handen.

Ik nam diep adem toen hij naar me opkeek met zijn groene ogen.

"Je bent messed up. Je bent onzeker. Je word sneller emotioneel dan iedereen die ik ooit gekend heb. Je zoek altijd ruzie met mensen omdat je niet weet hoe je met je boosheid moet omgaan. Maar de waarheid is, ik houd ervan hoe je niet perfect bent, of hoe ik je moet vertellen dat ik voor altijd van jou ben. Het is schattig hoe ik je dat moet vertellen omdat je mijn zekerheid wil ondanks dat we al veel hebben meegemaakt. Ik houd ervan hoe ik je het ene moment een emotioneel wrak kan maken en hoe ik dan het andere moment in je armen lig, terwijl ik met je knuffel, jij lieve dingen in mijn oor fluistert en kusjes op mijn voorhoofd geeft. Het maakt niet uit hoelang we ruzie hebben, we kunnen geen minuut zonder elkaar. Ik houd ervan hoe we speelse ruzies hebben over de meest onnozele dingen, zoals wanneer een jongen te lang naar me staart of iemand die iets tegen me zegt wat jij niet kan hebben. Ik houd ervan hoe jij in de badkamer op de wastafel gaat zitten. Ik sta dan tussen je benen om je wonden schoon te maken, terwijl jij me beloofd dat dit de laatste keer is dat je een gevecht hebt ondanks dat we allebei weten dat dat niet zo is. Dan probeer ik een glimlach te onderdrukken wat altijd lijkt te mislukken, maar ik ga toch door mijn werk. Jij stopt me altijd door mijn kin op te tillen zodat ik in je glinsterede smaragd groene ogen moet kijken terwijl jij naar voren leunt om me te kussen. Ik houd ervan hoe mijn maag ondersteboven keert als jij naar me kijkt als je avondeten aan het koken bent terwijl ik zit te denken aan hoe gelukkig ik mag zijn dat ik je voor mezelf heb. Want de waarheid is, ik houd van je, met heel mijn hart en alles wat jou jou maakt. Van de manier waarop je voor uren met me kibbelt over mijn favoriete literatuur, tot de manier hoe we ruzie maken en één iemand uit de kamer rent om vervolgens een paar seconden later de kamer weer in te rennen en in de anders armen te vallen. De waarheid is dat ik niet van je weg kan blijven. Jij bent mijn laatste liefde en ik ben blij dat ik gedoemd ben met jouw liefde."

Aan het eind van mijn verhaal was ik buiten adem, ik heb net de dingen gezegd die ik altijd al wilde zeggen. Ik hield van iemand anders met mijn hart maar ik houd van hem met mijn ziel. Ruziën zou zinloos zijn.

Hij stond op van zijn bed en liep langzaam naar me toe tot hij bij me was. Toen drukte hij zijn lippen op die van mij.

~*~*~

A.N.

Ik heb twee dagen niet ge-update omdat ik druk bezig was met mijn nieuwe boek. Hij staat al online en het is een Niall Horan fanfic. You should check it out ;).

Anyways, vandaag hadden we een danswedstrijd en de jury was partijdig, dus we zijn veel lager ge-eindigt dan dat we eigenlijk hoorden te eindigen :(.

Comment? Vote?

xx Daphne