(sana ayos na yung spacing -__-)
CHAPTER 23: hindi ko din alam,
“better left unsaid”
We? Di nga?
May mga taong ganyan ang prensipyo sa buhay,
Hayaan na lang nilang..
Wag ng sabihin kesa naman..
Malaman ng iba ang nararamdaman nila,
O masaktan lang nila ang taong mapapagsabihan nila,
What are you going to choose?
Say it…
Or no?
RHIAN’S POV
SA LOOB NG SASAKYAN:
“san mo gusto kumain rhian?” Andrew
“hmm… kahit ano…” ako
“sige yan ka nanaman sa kahit ano… ano nga?” siya
“ahh…..sige, ikaw na lang pumili pero gusto ko yung mabubusog ako yung tipong busog na busog at din a ako mag-iisip ng ibang bagay kasi sobrang busog na busog ako hahaha” ako
“bakit? May ayaw ka bang maisip?” siya
“meron….” Ako
“hindi ko na tatanungin kung ano yun,,,,basta.. kumain na lang tayo..” Andrew
“oo naman, sige,, basta ikaw ngayon ang iispin ko” ako
..
Halatang nagulat siya sa sinabi ko
“aba rhian… iba na yan” siya
“hahahah… ano ka ba naman” ako
Ang totoo niyan….
Kagabi
Hindi ko pala pinapansin yung mga ginagawa ni Andrew masyado
Kagabi ko lang naisip na…
Desidido siya…
BINABASA MO ANG
STOP! In the name of LOVE! AMEN!
Teen Fiction(MY FACEBOOK BOYFRIEND SEQUEL) ang magulong buhay nuon..mas paguguluhin ngayon ng mga bago at lumang mukha ng istorya!
