(bago niyu ko awayin kasi late haha magabsa kana muna)
Chapter 33: It’s not what we think.
Pwedeng maling akala.
Or sometimes,
We just choose not to think the other side.
Kung ano lang yung gusto nating paniwalaan o gustong alamin.
Hindi na tayo nag-aabalang alamin pa yung iba.
Kung ano ang alam nating tama.
Nakakalimutan na nating alamin kung ito ba talaga ang tama?
Bugso ng damdamin ika ng nila..
Pero one thing you forget to do,
It is to count 1-2-3-4 before you act on a certain thing you wanted to do.
Para malamn natin ang totoo,
We need to see both sides of everything.
Not just the things that we wanted to see that causes our eyes to be blinded with lies.
RHIAN’S POV
“Gusto mo bang pumunta ng Probinsya bukas?” siya
“Bakit? Nako kasi, may pinagagawa si Madam sa amin, may deadline. Baka hindi pwede asawa ko.” Ako
“Hssh, hgpit naman niya. Pinahihirapan ka niya. Kailangan nating pumunta pa naman ng probinsya..” siya
“Bakit? Anong meron sa probinsya?” ako
“Ang akala ko matatagalan.. pero, mukhang napadali eh.” Siya
(-,-)? Ano bay un?
“Sabihin mo nga ng maayos asawa ko? Ano ba yun?” ako
“Pupuntahan natin ang Parents mo, asawa ko.” Siya
“Ah? Sino pupuntahan?” ako
Parang mali ata ako ng dinig ehh
“Sabi ko, pupuntahan natin ang parents mo.” Siya
*_____* teka?!?? Parents ko? Magulang ko!??
YOU ARE READING
STOP! In the name of LOVE! AMEN!
Teen Fiction(MY FACEBOOK BOYFRIEND SEQUEL) ang magulong buhay nuon..mas paguguluhin ngayon ng mga bago at lumang mukha ng istorya!
