senpai | vernon

46;

Narration ulit mga frn q hehehe :>

+++

Misty's POV

Oh sht. Dali-dali akong bumaba at nilock ang bahay nila Kyle. I have to go to the hospital before Scarlet said something to him.

Ayoko ng masaktan ulit siya dahil sakin, ayoko na.

Pumara ako ng taxi atsaka sinabi yung address ng ospital sa driver. I looked at the window and let out a heavy sigh. Phew, calm down Misty, okay?

"Manong dyan na lang po." Tinabi nung driver yung taxi. "Eto po bayad ko."

"Miss may suk--"

"Keep the change po!" Sinara ko ang pinto ng taxi at dali daling tumakbo sa lobby ng ospital. Lumapit ako dun sa nurse.

"Uhm excuse me po, ano pong room number ni Scarlet Yoo? I'm her classmate po." Ugh, kahit kadiri yung pagtawag ko ng classmate sakanya tiniis ko na lang.

"Room #103 po, Ma'am." Tinanguan ko na lang yung babae at hinanap yung room 103.

Hmm, Room 105... 104... 103!

Shoot!

Medyo bukas yung pinto at papasok na sana ako ng biglang nagsalita si Scarlet.

"K-kyle, b-believe me, totoo yung sinabi ko sayo. Hindi sinabi ni Misty ang tungkol sa past mo because she's a coward! At diba ang sungit niya sayo? Oh come on, it only mean one thing, naiirita siya sayo." Sambit niya habang hawak yung kamay ni Kyle.

Hindi ko na napigilan ang sarili kong pumasok sa loob ng room, nagulat sila ng nakita nila ako. Psh, ganda ko talaga.

"Kyle...."

Tinignan niya lang ako with his blank face, oh no, wag mong sabihing naniwala siya kay Scarlet?!

"Kyle! I can expla--"

"I don't need your explanations." Tugon niya with his cold voice, tumaas naman yung balahibo ko.

Sht, no way.

"Kyle!" Lumabas siya sa kwarto ni Scarlet at hinabol ko siya.

"Kyle ano ba." Di niya pa din ako kinakausap.

"Kyle naman!" Nakalabas na kami ng ospital but he didn't even glance at me. Ohno, paano na 'to?!

"Kyle hindi totoo yung sinabi ni Scarlet believe me!-"

Nauna na siyang maglakad at saktong umulan. Gahd, wala akong payong.

Summer tapos biglang uulan? Napaka-imposible parang yung sitwasyon namin ngayon, napaka-imposibleng mangyari ngayon. Haaaay. Wala na akong magagawa, di ko hawak ang tadhana namin ni Kyle.

Kahit lumalakas na yung ulan at basa na ako pati siya, hinabol ko pa din si Kyle. Di ko palalagpasin to.

"Kyleeee!" Hinatak ko siya kaya napatingin siya sakin still using his blank face.

"Kyle, pakinggan mo naman ako oh? Let me explain-" natigilan ako sa sinabi niya.

"Tama na, di ko kailangan opinyon mo." Naglakad siya ng mabilis gusto ko siyang habulin kaso di ko siya mahabol at kinakapos na ako ng hininga dahil umiiyak ako.

Bigla akong nakaramdam ng hilo at nagblurred ang paningin ko. Nakita kong may lumapit sa aking lalaki at sinigaw ang pangalan ko, napangiti na lang ako.

"K-Kyle....."

------

Weh ang drama ng chapter na itey hekhekhek