Onu ilk 9 ay önce kayıda gittiğim ilk gün görmüştüm, gülüşü gülerken gözlerinin parıltısı dikkatimi çekmişti. İçinde enkaz ile gezen kısa saçlı bir kız yerine, içinde ki ölü kelebeği yeniden hayat bulmuş bir kuş oluverdim o gün sonra bir daha okullar açılana kadar görmedim o güzel gülüşlü çocuğu, daha sonra okullar açıldı 1 hafta geçti 2 hafta geçti ben onu hiç göremedim daha adını bile bilmediğim güzel gülüşlü çocuğu aradı gözlerim sonra hiç unutmam bir salı sabahı çarpıştık onunla göz göze geldik o an kalbimi hızlandıran gülüşünün yerini buruk bir gülüş ve donuk gözler almıştı bir an düşündüm bu kadar güzel gülen bir çocuğu kim bu denli üzebilir di ki bilmeden bir yola atladım o gün kendime verdiğim sözü çiğneyip o çocuğa o güzel gülüşü yeniden kazandıracaktım nasıl yapacaktım bunu bende bilmiyordum ama bir şekilde yapmalıydım. Nasıl olsa kelebeğimi o canlandırmıştı yeniden o öldürse gıkımı bile çıkartamazdım bu yüzden bu defa üzülmeyi değil ölmeyi göze alarak çıktım bir yola işte böyle başladı bizim hikayemiz..
DU LIEST GERADE
Papatyadan Umutlar
ChickLitBen babamın gidişinden sonra hiç bir erkeğin -bakın erkeğin diyorum- gidişi koymaz sanmıştım, haklıydım hiç bir erkeğin gidişi koymadı lakin hayatımdaki, kalbimdeki babamın boşluğunu doldurmuş 'adamın' gidişi şu diyardaki en büyük ikinci acım ikinci...
