Papatyadan Umutlar

Bölüm 2

Bugün okul dışında ek olarak bir de kursum var o iğrenç 8 saate ek 2 saat kurs düşündükçe migrene yol açan ağrılara neden oluyor. Bu arada hala çocuğun adını bulamadım aynı zamanda fark ettim de size kendimi tanıtmadan direk olaya dalıvermişim. Ben Mısra, 16 yaşında daha yeni 9 olmuş çöm bir liseliyim. Çöm diyorum çünkü ilk gün yanlışlıkla 12lerin sırasına geçtiğimizde bizim öğretmenler bize böyle seslenmişti. Kısaca bir de aile hayatımdan bahsedivereyim. Annem ve babam ayrı aslında onlar ben kendimi bildim bileli ayrıydılar şiddetli geçimsizlik mâlum yıkıyor yuvayı. Babam alkoliğin tekiydi, içip içip gözümün önünde annemi döverdi. Annemse benim dünyalar güzelim 💞 benim için onca yıl tek başına çabaladı durdu. Elbette arada kavga ettiğim oluyor gerçi arada kelimesi biraz az kalıyor fakat olsundu..
Kısaca böyle bi yaşantım var işte bir de geçen yıl yanlış kişiyi sevmemden kaynaklı kalp kırıklıklarım, acılarım ve bir öfke binlerce gözyaşıyla kesilmiş kısacık saçlarım var. E yani 11 ay her boku birlikte yaptığın erkeğin -adam demiyorum erkeğin.- sizi aldatmış olduğunu öğrenmeniz ister istemez koyuyor yani. Sonra bütün yaşama küsüveriyorsunuz kimseyi sevmicem etmicem falan diyorsunuz, işte sonra bi bakıyorsunuz hayat karşınıza benimki gibi bir olay çıkarmış ve siz kendi acınızı unutup çoktan onun acısına ağlar oluvermişsiniz.
Neyse devam edelim işte şu 8 saatlik işkence sonucu yarımızın kurtuluş sesi yarımızınsa yolumuza devam ediş sesimiz olan mütüşlü zil sesimiz çalıyor, kimimiz koşarak çıkıyor, kimimiz servise biniyor, kimimiz sevgilisiyle hasret gideriyor ve ben, bende kurs için sınıfa gidiyorum 😒
Son 2 dersi matematik olan birinin kursa 2 saat matematik görmesi ne kadar acıdır bilir misiniz ?
İşte bende bunun acısıyla cam kenarında orta bi sıraya geçip oturdum herkes yavaş yavaş sınıfa girmeye başladı fakat benim gözüm herkesten önce bir gülüşe takılmıştı daha önce gördüğüm bir gülüşe. Onunda 9 olması beni şaşırtmakla birlikte sevindirmişti de. İlk kurs günü olduğu için herkes kendini tanıtmaya başlamıştı ve sıra bana geldi.
"Ben Mısra ÖZSOY, Eskişehirliyim fakat 11 yıldır burada yaşıyorum, matematik ortalamam kendimi bildim bileli düşüktür ve okulu sevmem gelmek zorunda olduğum için buradayım, teşekkürler." deyip oturdum yerime bütün sınıf şaşkın şaşkın bana bakıyordu o kadar da abartılacak bir şey dememiştim halbuki, sonra sıra ona geldi.
"Adım Aras DORUK, bu benim ikinci yılım -çocuk çift dikişmiş oharey 😱- geçen yılda ondan önceki yıllar da matematiğim zayıftı ve -beni işaret ederek- arkadaşında dediği gibi bende okulu sevmem." dedi. Beni gösterdi. Beni. BENi.
Ders boyunca izledim onu, adı aras'mış. Aras. Yahu ne güzel adamsın sen. Adın bile gülüşün gibi. İlk defa çalması için dualar ettiğim zile yalvarıyordum çalmasın diye. Sırf biraz daha görebileyim onu diye. Fakat tanrı duymadı sesimi. Ve zil çaldı.