Trust Me

Chapter 5

First Meet

    Aniden kapı açıldı ve 2 tane çocuk içeri girdi. Şakalaşıyorlardı ve birinin arkası dönüktü. Sadece kıvırcık saçlarını ve dümdüz bacaklarını görebiliyordum. Beni görünce, yüzü bana dönük olan çocuk sustu ve gülümsedi. Sonra

"Heyy, misafirimiz varmış." dedi. Arkası dönük olan bana doğru döndü. O anda yemyeşil gözlerinden başka hiçbir yere bakamadım. Sanırım konuşmam gerekiyordu ama nefesim kesilmişti. Zor da olsa konuşmaya çalışarak

"Selam, ben Marissa, kazadan sonra Niall'ın nasıl olduğuna bakmaya gelmiştim."

İnanın bunun hepsini tek nefeste söyledim. Çizgili tişört giymiş olan yanıma geldi ve elini uzattı. (I'm Jennifer demedi tabiki :D:D)

"Ben de Louis. Memnun oldum Marissa." Göz kırptı ben de kıkırdadım. Sonra kıvırcık olan yanıma geldi ve

"Ben Harry, memnun oldum" Kalbimin çarpmasına engel olamıyordum.

"Ben de memnun oldum" dedim gözlerine bakarak.. Ama o gözlerinin çarpıcı yeşiline daha fazla bakamadım ve hemen bakışkarımı dizlerime çevirdim. Bir süre daha bakamadım zaten... Gitmem gerekiyordu çünkü annemler ve Winona beni bekliyordu. Ama hiç ayrılmak istemiyordum. Tanrım, umarım benimle konuşmak için yanıma gelir, diye dua ediyordum. Bu düşüncelerle Niall'a döndüm.

"Niall sanırım gitmem gerekiyor. Annemler beni odada sanıyor ama ben gizlice buraya geldim." -Diğer çocuklara da dönerek- "Hepinizle tanıştığıma çok memnun oldum. Benim yüzümden hastaneye gelmek zorunda kaldığın için özellikle senden özür dilerim Niall.."

Niall yine kırmızı yanaklarıyla bana gülümsedi.

"Bunu daha önce konuşmuştuk parti kızı, sorun yok.. Ayrıca bu son görüşmemiz olmayacak. Taburcu olmadan önce tekrar konuşuruz. Görüşürüz."

Louis de görüşürüz dedi ama Harry öylece susuyordu. Benden hoşlanmazdı zaten bunu düşünmek bile bir hataydı. Ben Harry'e kısa bir bakış attım ve kapının bulunduğu koridora doğru yürüdüm. Arkamda Louis'nin sesini duyunca bulunduğum yerde kaldım.

"Harry, sen odasına kadar Marissa'ya eşlik etsen iyi olur. O da kaza geçirmişti hatırlarsan. " Harry bir şey söyleyecek mi diye beklemeye başladım. Sonra onun şu sözleriyle irkildim:

"Sen de eşlik edebilirsin, neden bana söylüyorsun?" Bulunduğum yerden geri döndüm ve Harry'ye bakarak:

"Louis gerçekten gerek yok kendimi zorla bıraktıracak değilim. Böyle bir şey de istememiştim. Teşekkür ederim kendim gidebilirim. "

Onların cevap vermesini beklemeden odadan çıktım. Koşarak odama girdim ve kapıyı kapattım. Tanrı'ya şükür ki odamda kimse yokdu. Yatağıma girdim ve gözlerimi kapadım. Uyumaya çalışıyordum ama yeşil bir çift göz, aklımdan çıkmıyordu. "Ben Harry, memnun oldum." "Neden bana söylüyorsun?" "Sen de eşlik edebilirsin" Hepsi kafamda yankılanıyordu. Kendimi çok kötü hissetmiştim. Rezil olmuştum. Bir an önce buradan gitmem gerekiyordu. Sadece uyumaya çalıştım. Uyumaya ve bu kabustan uyanmaya...

  *Harry'nin ağzından*

  İçeri girdiğimde Niall'ın kahkahasını duymuştum sonra da Louis 'Misafirimiz var' dediğinde direk ona döndüm. Karşımda, esmer ve çok güzel gülen bir kız duruyordu. Onunla konuşurken ve tokalaşırken gerçekten etkilenmiştim ondan. Ama sanırım Niall onu beğendi, benim onunla arkadaş olmam bu durumda mümkün değil. En iyisi kenarda oturup olanları izlemek.. 
Louis'nin teklif ettiği şeyi gerçekten yapmayı çok isterdim ama Niall'ın kırılmasını istemiyordum ve bu yüzden ona çok sert sözler söyledim. Eminim kendini çok kötü hissetmiştir.. 
Louis üstünü değiştirmeye eve gitmişti ben de Niall'ın yanındaydım. Kahve almaya inip tekrar yukarı çıktım. Niall uyanmıştı. Ben de bir şey belli etmeden

"Hey dostum nasılsın?" dedim.

"İyiyim ama burda yatmaktan çok sıkıldım Harry." Haklıydı.

"Yarın bitiyor işte.. Bak sana ne diyeceğim." Yatağının yanındaki koltuğa oturdum ve

" Marissa hakkında ne düşünüyorsun? Sana bunları yaptığı için ona kızgın değil misin?"

"Hayır dostum, biliyorsun ki araba sürmeyi yeni yeni öğreniyorum, tek suçlu o değil. Ayrıca iyi bir kız. Çok iyi arkadaş olabiliriz." Arkadaş mı ? Nasıl yani arkadaş? Sadece arkadaş mı?

"Ondan hoşlanıyor musun?" suratındaki ifade çok değişikti.

"Hayır tabiki dostum, normal arkadaş diyorum. " Bunu duyduğuma gerçekten sevindim. Artık Niall'ı üzmek gibi bir derdim olmadığına göre onunla konuşabilirdim.

"Tamam o zaman dostum. Sen biraz takıl ben geliyorum." El sallayıp çıktım odadan. Çıktım ama kendimi affettirmek zor olacaktı.. Odasının numarasını öğrendikten sonra kapısına doğru yürümeye başladım...

 SELAM KIZLARRR EVET BİLİYORUM BU BÖLÜMÜ OKUMAYI SEVMİYORSUNUZ AMA SÖYLEMEK ZORUNDAYIM. EĞER HİKAYEMİ BEĞENİYORSANIZ OYLAR MISINIZ LÜTFEN? Bİ DE YORUMLARINIZI ESİRGEMEYİN ONLAR BENİ MUTLU EDİYOR, YAZMA İSTEĞİMİ ARTTIRIYOR LÜTFEN OKUYUN VE YORUM ATIN SİZİ SEVİYORUUUM