Kaçma Benden (düzenleniyor)

KB3-4

Aydın dosyayı imzalamak için kullandığı kalemi dosyanın üzerine bıraktı ve dosyayı sehpanın üzerinde öne ittirdi.

"Hala kararsızım."

"Bu projeyi ne kadar istediğini ikimizde biliyoruz."

"Evet ama... benden habersiz anlaşmaya yeni maddeler eklemedin değil mi?"

"Yeniden okuyabilirsin." Bora nihayet kalemi eline aldı ve adının yazdığı yere imzasını attı.

"Nihayet, hadi git bana bir kahve getir."

"Ne?"

"Anlaşmayı yeniden okuyabileceğini söylemiştim." Bora gözlerini kısarak Aydına baktığında Aydın başını iki ana sallayarak ayağa kalktı.

"Neyse, bu seferlik Esmadan isteyeyim bari. Sen ne içersin?"

"Çay." Aydın çalışma masasındaki telefonundan sekreterini arayıp bir çay ve her zamanki kahvesinden istedi. Yeniden Boranın karşısındaki koltuğa oturup arkasına yaslandı.

"Otel faciası malum. Her ne kadar bu durum seninle değil Tugayla alakalı bir durum olsa da Deniz seni işe aldığımı öğrendiğinde çok şaşıracak."

"Ne kadar zamanım var?"

"Beyefendi bir hafta sonra balayından dönüyor. O zamana kadar gerekli imzaları attıralım. Sonrasını yavaş yavaş, istediğin gibi düzenlersin. Odan hazır zaten. Bak bu projeyi tamamen sana devrettiğim için beni pişman etme." Bora sırıtarak baktı Aydına.

"Merak etme patron. Bu projeye senin ihtiyacın olduğu kadar benim de ihtiyacım var. Tugay bir daha o şirkete adım atarsam topuğuma sıktıracağını söyledi, artık bu işin geri dönüşü yok."

Sadece bir hafta önce başına gelenleri düşündü Bora. Türkiyeye döndükten sonra ilk defa Melekle karşılaşmış ve kızın kendisine olan tutumundan yola çıkarak özrünü ertelemeye karar vermişti genç adam. Daha önce bir şekilde kızın karşısına çıkmalı ve ne kadar pişman olduğunu hareketleriyle gözler önüne sermeliydi. Bunun içinse hemen harekete geçmeyi planlıyordu fakat iş yerinde çıkan bir karışıklıktan dolayı yeniden Meleği görmeye fırsat bulamamıştı Bora.

İş yerindeki karışıklık öyle çok büyük bir şey değildi fakat zaten Aydının iş teklifini kabul etmeyi kafaya koymuş Bora için bu karışıklık asla göz ardı edilemez bir fırsattı. Babasının şirketinde çalışmak istemediğin Tugayda biliyordu fakat direkt istifa etmeye karar verse abisi asla izin vermezdi. Bu yüzden işleri daha da karıştırmış ve kendini işten attırmayı başarmıştı.

Gerçi Tugayın kızgınlığının geçici olduğunu biliyordu ama abisinin kızgınlığı daha geçmeden Aydının teklifini kabul etmiş ve birkaç dakika öce imzayı atmıştı.

Şu andan itibaren Atılgan holdingin bir çalışanıydı ve Aydın kendisine projesi için bir çok imkan sağlamıştı. Kendisine ait bir ofisi ve sadece projesi için çalışacak emri altındaki elemanlar olacaktı. Artık uzun zamandır düşlediği tesis hayalini hayata geçirme zamanıydı.

Devam edecek...