Mine❤

PT 20

Χρήστος: χαχαχα
Μαρία: Κοιταχτε παιδιά ένα ζώο γελάει και ολας.

Σηκώνεται από τον καναπέ και έρχεται προς το μέρος μου. Εγώ του γύρισα την πλάτη και άρχισα να περπατάω με γρήγορα βήματα προς το δωμάτιο μου. Άκουγα βήματα που τρέχουν γυρνάω να δω και τον βλέπω να τρέχει προς το μέρος μου. Σε δευτερόλεπτα είχε έρθει κοντά μου. Με έπιασε από την μέση και με σήκωσε. Εγω κοπανιωμουν μήπως και με αφήσει αλλά τίποτα. Με έβαλε πάνω στον ώμο του και με πήγε κάτι στον καναπέ. Όσο και να τον κοπανουσα δεν καταλάβαινε τίποτα. Πάει με ρίχνει στον καναπέ ανεβαίνει από πάνω μου και αρχίζει να με γαργαλάει.

Μαρία: χαχα στα χαχα σταμάτα....

Προσπαθούσα να του πω μέσα από τα γέλια μου.

Χρήστος: Όχι αν δεν σταματήσεις να με ειρονευεσαι και να πεις ότι είμαι ο καλύτερος
Μαρία: Χαχαχα ποτέ χαχαχα
Χρήστος: Καλά τότε!!!

Συνέχισε να με γαργαλάει μέχρι που χτύπησε το τηλέφωνο. Πήγε να δει ποιος είναι. Εγώ έτρεξα γρήγορα στο δωμάτιο και κλείδωσα την πόρτα. Ήρθε απ'εξω και άρχισε να χτυπάει την πόρτα.

Μαρία: Σταμάτα θα σπάσεις την πόρτα.
Χρήστος: Όχι αν δεν μου ανοίξεις.
Μαρία: Δεν θα σου ανοίξω.
Χρήστος: Καλά τότε.....

Σταμάτησε να χτυπάει την πόρτα. Άκουσα τα βήματα του να κατέβενουν τις σκάλες μάλλον και ύστερα την πόρτα να κλείνει. Περιμένω λίγο ακόμα στο δωμάτιο για να βεβαιωθώ ότι έφυγε και αμέσως μετά ανοίγω την πόρτα κοίταξα δεξιά και αριστερά μήπως και ήταν κάπου εκεί. Κατέβηκα στο σαλόνι και ούτε εκεί ήταν. Για ένα λεπτό χάρηκα γιατί όλο το σπίτι ήταν δικό μου.

"Νοίκι ^^"

Πήγα στην κουζίνα να βάλω νερό και ένιωσα δυο χέρια να πιάνουν την μέση μου. Ήπια μια γουλιά νερό, γυρνάω βλέπω τον Χρήστο και καταλαθως έχτισα το νερό επάνω του.

"ουπς"

Χρήστο: Κοπέλα μου πας καλά?!
Μαρία: Σ-..... Συγνώμη

Παιδιά συγνώμη που ήταν τόσο μικρό απλά δεν έχω χρόνο να τα γράφω!!!!