Pretending to be a Nerd (COMPLETED-EDITING)

Chapter 38

Janella's POV

Nagising ako sa isang puting kwarto.

"Anak!" Sabi ni mom and hug me

"M-mom asan sila Ice and Lance?" Naiiyak kong tanong

Napabuntong hininga si Mom.

"Th-they are in ICU" sabi ni Mom.

Napaluha ako. They sacrifice their life just to save me.

"I want to see them mom" sabi ko at tumayo. Ngayon ko lang napansin na may nakakabit saaking dextrose.

-

Napahawak ako sa salamin. Ang daming nakakabit sakanya.

"Sabi ng doctor he's in coma... And Lance condition is critical" sabi ni mom. Napakunot yung noo ko.

"Coma?" Sabi ko

"Oo sabi ng doctor... Na siguro may tumama sakanya na bakal at yung bala tumama daw malapit sa spinal cord niya." Napaiyak ako.

"Dapat ako yung tinamaan nun mom at hindi siya.. Ako dapat yung nabaril hindi sila" sisi ko sa sarili ko.

"Shhh it's not your fault.. It's not your fault" sbai ni mom at niyakap ako.

"I want to go inside mom" sabi ko

"Okay kukuha lang ako ng mask" sabi niya

-

Napaiyak ako ng makapasok ako sa loob.

"Lalabas lang ako" sabi ni mom. Napatango ako.

"Ice wag mo akong iiwan... Gising na please? I love you baby" sabi ko at hiniga yung ulo ko sa tabihan niya.

-

Nagising ako at gabi na napatingin ako kay Ice. He's not awake. Napatingin ako sa bintana at may nakita akong mga nurses na tumatakbo.

"I'll be back" I said and kiss Ice lips.

Nacurious ako kaya lumabas ako at pumunta doon. Sa kabilang kwarto yun. Bumilis yung tibok ng puso ko.

"Clear!" Rinig kong sabi ng doctor. Napatingin ako sa nakahiga at halos hindi ako makahinga.

It's Lance.

"Lance!" Sigaw ko habang umiiyak

_______________

Ganyan yung linya.

No this can't be happening.

"I'm sorry... Time of death 10:30 pm" sabi ng doctor. Napahagulgol ako.

Bakit siya pa? Siya yung taong palangiti.. Konting suyo ayos na... At siya yung kaibigan kong tumulong saakin at nagpasaya sa New York. Sa panahong malungkot ako.. Salamat Lance... Salamat...

-

Nakatulala akong habang papasok sa mansiyon namin.

FlashBack

"I'm so sorry anak" napakunot yung noo ko

"Sorry saan mom?" Tanong ko

"Sorry kung inilihim ko sayo na may sakit ka" sabi ni mom

"Sakit?" Naguguluhang tanong ko

"May amnesia ka anak... Naalala mo yung nagising ka sa hospital..." Sabi niya kaya tumango naman ako

"Nasagasaan ka ng kotse at nabagok yung ulo mo kaya hindi ka makaalala" sabi ni mom "Patawarin mo ako anak" sabi niya I hugged her

"Shhhh okay lang mom I knew you did it just to protect me" sabi ko

"Thank you for understanding me anak... Mom loves you so much" sabi niya

EndOfFlashback

I have an amnesia. Nandito ako ngayon sa kwarto para magpalit at maligo. Kakadischarge ko lang ng hospital.

Nang makabihis ma ako ay kinuha ko na yung sling bag ko. Nabitawan ko ito at napansin ko yung isang picture frame ko na may tali. Ba't ngayon ko lang to napansin. Hinila ko yung tali at biglang nagopen yung picture. It's a secret storage. May nakita akong photo album at diary.

I open the photo album.

Picture isang babae at dalawang lalaki. Masaya silang naglalaro ng habulan.

Then I open my diary

July 9 ****

Dear diary,

Hihihi Grabe and saya ko dahil kaibigan ko si Lance at Ice... But even if I'm a kid right now .. I have a crush on Ice.. He's so handsome kasi.. Hahahaha ... Ito lang masasabi ko diary... Hahhaha

Janella

Lance, Ice? Ito ba ang ibig sabihin ng sinasabi nila saakin?

Sumakit yung ulo... And this time.. The faces are not blurred anymore... And I understand now...

They are my bestfriends and lovers.