ISLAK KELEBEK

Islak Kelebek - Giriş

Cem adrian-Herkes gider mi
Bedenim oturduğum parkenin soğukluyla çevreliydi.Hissettiğim tek şey belkide o ürpertiydi.Kirpiklerim ıslanıyordu, alışmışlık vardı üzerimde.Bunu sevmeye başlamıştım.Damlalar yerini bulmuşçasına süzülüyordu boynumdan, belkide gıdıklıyordu bedenimi ama ben hissetmiyordum.Önümdeki deftere son kez bakıp rastgele bir sayfayı açtım.

"Rüya yavaş" diye seslendi arkamdan.Onu dinlemeliydim.Hızımı yavaşlattım ve onu beklemeye başladım."Ama sen çok yavaşsın özgür, hızlan biraz" diye bağırdım bisikletle yaklaşan Özgür'e.Bisikletten inip yanıma geldi "öylemi küçük hanım" diyerek beni kucağına aldı ve koşmaya başladı."Bence böyle daha hızlıyım" dedi varlığı varla yok arasında bir öpücükle.Beni yavaşca yere bıraktı ve "şuan yağmur yağsa..." dedi ve bekledi "şuan yağmur yağsa ve sana son kez bakıyormuş, seni son kez öpüyormuşcasına yaşasam herşeyi" durdu ve ardından bir gürültü koptu yağmur, yağmur yağıyordu.Hissedermişcesine yağıyordu hemde şiddetli ve özgür gibi ve o gün beni son kez öptü, son kez sarıldı ve son kez fısıldadı o güzel sözlerini....

O günü daha dün gibi hatırlıyordum.Biz sırılsıklam olana kadar yaşamıştık sonlarımızı.Ve özgür beni evde bırakıp bir işi olduğunu söyleyip çıkmıştı evden.Ben ona ne kadar gitme desemde gitmişti işte.Sonra gece 02.15 de gelen bir telefon ve bir ölüm haberi.O gün benim sonum olmuştu 21.04.2014 saat 02.15 pazartesi günü bende ölmüştüm Özgür'le beraber.Bugün onun ölüm yıl dönümüydü ve ben anılarımızın olduğu eski bir defteri okuyordum.Mezarına gitmiyordum, hiç gitmemiştim zaten.

Tam 2 yıl olmuştu onsuz.Biz sonsuz olmalıydık.Şimdi ben onsuzdum o sonsuzdu toprağın altındaki yerinde.Özlüyordum çok özlüyordum.Ağlıyordum, gelmiyordu.

"Özgür ciddi ciddi ben ne zaman ağlasam hisseder misin?" diye sordum, cidden merak ediyordum o bana hiç yalan söylememişti ama sadece duymak istiyordu bir yanım o 'evet' sözcüğünü."Sen ağladığında tam şuramda bir boşluk oluşuyor ve nefes alamıyorum, sen benim nefesimsin rüya,kılına zarar gelse önce şuram hisseder" dedi kalbini göstererek "sonra nefes alamam ve anlarım sana birşey olduğunu"

Yine bir anı canlanmıştı gözlerimin önünde.Ve tekrar damlalar vücudumda gezintiye çıkmıştı.Bağırmaya başladım her yıl olduğu gibi,

"Ağlıyorum Özgür hani hissederim demiştim gelsene yine öpsene göz yaşlarımın düştüğü yerleri yine sarılsana 'geçecek güzelim' desene geçmiyor özgür.Olmuyor sensiz, sen bana hiç yalan söylemezdin hani neredesin, yoksun özgür" son nefesimle boğazımın acımasını umursamayarak fısıldadım,

"Yoksun Özgür...."

Küçük bir giriş bölümü beğenmişsinizdir umarım.

Herkesin,
Bir umudu vardır,
Bir savaşı,
Bir kaybedişi,
Bir acısı,
Bir yalnızlığı,
Bir hüznü....
Çünkü ;
Herkesin bir gideni vardır.
İçinden bir türlü uğurlayamadığı.