walang forever « h.mm x k.sy » ✓

#29

Gwenyth's POV

Umalis na silang dalawa sa kwarto ko, ako? Ayun naka dexterous pa rin.
Dapat kasi di na lang ako pinapahirapan ng ganitong sakit na ito. Sana pinatay na lang ako

Pero hays di pa ata ako tapos sa misyon ko eh, kailangan ko pang humingi ng sorry sa lahat ng anumang nagawa ko, lalong lalo na kay Daevan

Kaya napasinghap na lang ako ng wala sa oras, hiniga ko rin yung katawan ko at inikot yung ulo ko kung ano ang gagawin ko, kinakain ako ng pagka boring eh, kaya ayoko dito sa hospital na to.

Napatingin ako sa bandang kanan ko at may nakita akong papel at ballpen, I guess, gamit yun ng doktor pero iniwan niya.

Kaya kinuha ko yun at wala akong pake kung papagalitan ako ng doktor dahil ginamit at pinakelaman ko yung gamit niya, gagawa lang ako ng sulat, baka kasi mawala na ako sa mundo. Sinunod ko rin yung sa mga kaanak ko.

Kaya nag simula na akong mag sulat, inuna ko muna sa mga magulang ko dahil kahit galit ako sa kanila, sila pa rin ang nag aruga at nag taguyod sa mundong ito.

Sunod naman kila Joshua at Raven, ang dalawa kong boy bestfriends, sila rin nag pangiti sakin dito sa mundong to. Kahit mga mukhang inutil yung mga yun mahal ko pa rin yun as a bestfriend.

Sunod naman na sinulatan ko si Ingrid, my only girl bestfriend na nag exist sa buhay ko, halos lahat kasi ng girl bestfriend ko iniwan at kinalimutan na ako, tsk mga plastic na bestfriend.

Huling huli ko naman sinulatan si Daevan dahil ang laki ng kasalanan ko sa kanya, kung pwede lang buong araw akong mag sorry sa kanya gagawin ko.

Natapos ko nang nasulat yung ginawa ko at yung 6 na sinulat ko at pinunit ko sa nakalagay sa lagayan ng gamit ng doktor at tinupi yun ng envelope style.

Pagkatapos non, biglang nangmanhid yung kamay ko, hinilot ko na lang gamit nung isa kong kamay na may dexterous.

"Ano pa kayang gagawin ko?" Sabay pout ko, napahikab ako ng wala sa oras at naramdaman kong bumibigat na yung mata ko, naantok na ako.

Pero bago ako nakatulog, bigla kong nasabi na "Mahal ko kayo lahat lalp ka na Daevan, Paalam."

Author's POV

Ako ulit hakhak!

Nakatulog na si Gwenyth pero akala niya natutulog siya.

*insert tunog nung parang toot toot*

Narinig naman yun ng mga magulang ni Gwenyth at nina Raven at Joshua, kaya tumakbo sila papunta sa kwarto ni Gwenyth at nakita nila yung monitor na guhit na ang heartbeat

Sumunod naman sina Ingrid at Daevan sa kwarto ni Gwenyth at kitang kita nila guhit na talaga ang heartbeat niya kaya tinawag nila ang doktor at nurse para I survive pa rin si Gwenyth.

Pero huli na ang lahat...

Di na na survive si Gwenyth dahil mahinang mahina na siya at kumalat na yung sakit niya sa puso.

Halos lahat umiyak na dahil sa nanyari, tinakpan na ng mga nurse ng kumot ang mukha ni Gwenyth dahil wala na itong buhay.

"Im so sorry but we did our best to survive the patient but she give up."

Sabi ng doktor sa kanila sabay umalis ng kwarto ni Gwenyth.

Dinala na si Gwenyth sa Morque kung saan nilalagay na dun ang mga namatay na tao na ngayon ay malamig na bangkay na.

Dumating naman sila sa Morque para tignan si Gwenyth pero wala dun si Daevan dahil nandun pa siya sa kwarto na hinigaan ni Gwenyth kanina.

Umiiyak na sila ng umiyak pero sa dakong sa kwarto ni Gwenyth ay may nakita si Daevan na naka envelope fold, nakita niya yung pangalan niya na naka handwritten, "Kay Gwenyth sulat to."

"Uhmm sulat ata ito." Sabi ni Daevan kaya I unfold naman niya ito at tinignan niyo yun, sulat nga galing kay gwenyth.

Di namalayan ni Daevan na napaluha siya kaya binasa niya ito.

"Dear Daevan,

Hello! Hahaha! Kamusta ka na? Kaya ako gumawa ng sulat na ito kasi why not? Dalawa kasi yung rason kung bakit ko to sinulat, una, para mag thank you at mag sorry sayo, at pangalawa, baka di ko yun masabi kasi baka mawala na ako sa mundo. Sorry kasi binreak kita ng walang dahilan, alam kong masakit kasi ginawa ko yun ng wala sa oras at thank you rin kasi pinasaya mo ko sa maikling panahon, mahal pa rin naman kita eh! Pero wala pa ring forever no! Kita mo nga oh! Mamamatay na ako! By the way, wag kang malungkot kung mawala man ako sa mundo, may mag papasaya pa rin ng buhay mo kahit wala na ako, salamat sayo daevan huh! Im still loving you! Bye!"

Pagkatapos nung basahin yun ni Daevan ay napaiyak na naman siya at napasinghap sa hangin

"Paano ako magiging masaya kung ikaw ang mundo ko Gwenyth?"

-------------

1 chapter to go and 1 epilouge! Kailangan pa ba ng part 2? Wag na uy!

-jiminttemeune