so-called "dead princess" (COMPLETE)

Chapter 6

CHAPTER 6:

Umayos ako ng upo at napatingin sa labas kung saan bumubuhos ang malakas na ulan. Dinadamayan ba ako ng kalangitan sa aking kalungkutan? Baka naman nakakaramdam din siya ng sakit  kaya siya lumuluha at iyon na nga ang mga patak ng ulan. Lumabas na lang muna ako sa upang makalayo sa ingay ng mga bago kong kaklase

Nandito ako sa may hallway at tinitingnan ang paligid ng school…(parang terrace yun at ang room nila ay nasa 4th floor.) Natigil lang ang pagmumuni-muni ko nung may isang babae ang nasa harap ko at nakangiting nakatingin sa akin…

“hi! Ako nga pala si Hannah” bigla niyang sabi. Tinitigan ko ang kabuuan niya, isang babaeng nakasalamin at yung uniform niya ay iba dahil mahaba ang palda niya hanggang tuhod di tulad nung iba na nasa kalahati na ng hita nila yung sukat ng palda.

“alam mo parang kang...patay..” tinitigan ko lang siya, ako parang patay?di ko na siya masisisi kung yun ang tingin niya sa akin… tama bang lapitan niya ako para lang sabihin ang mga salitang yan.

“ I….i mean h-hindi ka naman mukang patay pagdating sa itsura mo pero kasi…kasi wala man lang expression ang mukha mo eh”natatarantang sabi niya..parang gusto niya makipagkaibigan sa akin kanina ah tapos ngayon sasabihin niya na para akong patay..magulo siya ah.=_=

“pero okay lang yun, basta KAIBIGAN  na kita” sabi niya at sabay ngiti  ng napakalapad..tss kaibigan?kailan pa ako nahilig sa kaibigan?  Biglang siyang  susulpot at sasabihin kaibigan niya na ako…nasisiraan ba siya?

Tiningnan ko siya sabay talikod. Wala akong panahon sa mga ganyang bagay. Kaibigan? Sagabal lang yan sa akin..tss

 “ui,…teka!teka!” tawag sa akin nung babae. Di ko siya pinapansin  patuloy lang ako sa paglalakad at siya naman patuloy sa pagsunod sa akin…nakakaasar na siya.

“friend ko! hintayin mo naman ako..frie---arrraayyyy….” Napatigil ako at napalingon sa likuran ko, ayun nga nakita ko siyang hinihimas ang likuran niya  habang nakaupo siya sa may hallway at may tatlong babae nasa harapan niya.

“hoy ugly duckling! Bulag ka ba!? Nakasalamin ka na nga di mo parin kami nakita!my gosh!!!! Kitang may dadaan tapos bigla ka na lang mamumunggo? Are you out of your mind!?

“so-sorry…di ko naman kasi alam eh..bi-bigla kasi kayong s-sumulpot kaya nabunggo ko kayo at sa-saka may hinahabol kasi ako ka-kaya ako tumatakbo”narinig kong usapan nila..

Nakayuko lang si Hannah tama ba ako? At halatang nanginginig ang boses siguro naiiyak na siya pero pinipigilan lang niya. Para ganyan lang iiyak bibigay na siya?mahina pala siya.

“so kami pa ang may kasalanan?better watch your behavior ugly duckling” sabi nung isa sa mga babae..siya siguro ang leader nila.

Ayaw kong makisali pero may kasalanan pa rin ako sa nangyayari kaya kahit labag sa akin nilapitan ko sila para na rin tulungan si Hannah…tama yun ang pangalan niya..na hanggang ngayon nakaupo pa rin sa sahig. Nagulat na lang yung mga kasamang babae nung nagsalita kanina nung nakita nila akong asa harapan na nila. Napatingin na rin yung leader ata nila pero di ko na sila pinansin at iniabot ko na lang ang kamay ko kay Hannah na halatang nagulat sa ginawa kopero inabot naman niya at saka tumayo.

“how dare you to help that ugly duckling?!” galit na sabi nung babae. Ba’t ko nga naman tinulunga tong babaeng to eh pwede ko naman na siyang iwan.

“hey! I’m asking you! Don’t stare at me and better answer my question!”

“are you deaf? Or it just *insert smirk* you don’t know how to speak??”