The Heartbreakers' Association (UNDER RECONSTRUCTION)

Chapter 10

Chapter 10 - A-K-W-A-R-D

Satomi's POV

Tatlong araw na ang lumipas pero hindi parin bumabalik ang lahat sa dati, what I mean is hindi...pa nagpapakita si Trev ,parang may mali sa aura ni Sakura at laging masungit si Mr. 'I-already-mastered-the-art-of-ignoring-people'...wala namang bago doon sa pagiging masungit niya... ewan ko ba! Basta feel ko parang may mali.

Hayyy...Kailan kaya babalik sa dati? At si Sakura... medyo hindi kasi ayos yung last na usap namin, ganto kasi ang nagyari nun...

FLASHBACK:

"Naman Trev bakit ba ang drama mo? Gusto ko lang naman malaman mo ang totoo na---" hindi na natuloy ang sasabihin ko ng may nagsalita

"Totoo? Anong totoo Satomi?"Sakura interferes as she snaked her arm in my shoulder

"What's about the truth?" Trevor questioned

"Haha! Anong totoo? May sinabi ba itong si Friendship na totoo?" Sakura asked nervously, I shook my head- napilitan lang

"BTW, Have you already eaten your dinner Trev? Yes? May I excuse this beautiful friendship of mine? Ghe mamaya nalang cous!" Sakura waved her hands bidding goodbye.

Hinila ako ni Sakura palabas ng bahay nila Trevor, pinapasok niya ako sa loob ng kotse niya.

"Are you out of your mind?! May balak ka ba talagang sabihin sa kanya yung totoo?" She bawled

"Eh ...kasi naman! Para kasing ginagawa na nating tanga si Trevor eh! Pinapaniwala natin siya sa mga bagay na wala namang katotohanan" I explained my side

"Bakit? You think if he knows the truth hindi siya magpapatanga?" Sakura said sarcastically

"Ahhhmm..hindi naman sa ganun pero...kasi"

"Satomi wake up! Matagal na siyang tanga dahil mahal ka niya! This is the only way I know so far para naman mabawasan na ang katangahan niya!"

"But if this continues, mas lalo siyang masasaktan" I said

"Mas mabuti nang masaktan siya ngayon rather than masaktan siya sa hulihan" Sakura sighed

I argued no more because of what she said, I thought the same thing, it's better to be in pain today than be in pain tomorrow...

Mas okay na siguro yung ganito , nasasaktan habang maaga pa...

*END OF FLASHBACK *

Ngayon, di pa nagsisimula ang klase pero di ko alam kung bakit ako nakatingin sa may pintuan, may inaantay ba ako?

Di ko alam. Ewan ko ba king bakit, alam ko naman na wala pa sa huwisyo si Trevor para pumasok, si Sakura naman nasa desk niya natutulog, si Mr. 'I-already-mastered-the-art-of-ignoring-people' ayun nakaearphones... aishh! Watashi dō shi tara ii no?

Dahil sa sobrang kalituan ko ay nakaramdam ako ng uhaw... Gah! I'm thirsty!

I don't know what spirit entered me at naglakas loob na lapitan siya...

"Uy...uy..." I shook his arms, kaya napatingin naman siya sa gawi ko.

He starts throwing me daggers but I just ignored it at hinila siya patayo.

"I'm thirsty, accompany me to the canteen" I plainly said hindi siya sumagot bagkus ay naunang lumabas ng classroom.

Arrogant as ever talaga!