The Heartbreakers' Association (UNDER RECONSTRUCTION)

Chapter 20

A/N: This is a short update compare to the others.

Please vote, comment, share this story!
-------------------------------

Chapter 20 - Talking About Stupidity

Kinabukasan... maagang akong nagising dahil sa nakakabingi kong alarm clock, I did my routine every mornings

Di na din muna akong nagabalang magluto ng pagkain ko, bakit? Ewan ko, feel ko lang talaga, di ko alam pero wala akong ganang kumain for breakfast, sa school nalang siguro

5:30 palang nang umaga at 7 in the morning pa ang simula ng klase pero napagdesisyunan ko nang umalis ng condo

Pagkababa ko ng elevator, di ko alam kung mag se-7 eleven ba ako kung ministop, sa huli ay nagpadesisyunan kong bumili ng coffee and sandwich sa 7 eleven at toppers naman sa Ministop para fair

Nagtungo na ako papunta sa parking lot hawak hawak ang paper bag sa harapan ko at small backpack naman sa school, dalawang notebooks and pencil lang ata ang laman nito

Naglalakad ako patungo sa car ko ng may humarurot sa sasakyan sa harap ko kaya agarang napatabi naman ako---motor pala!

"Ano ba yan Kuya! Watch where you're going naman---" napatigil ako sa pagsasalita ng hinubad niya ang helmet niya at agarang isinuot sa akin

I didn't know what gesture I'd do. If I'll roll my eyes or I'd be suprise

He then harshly took me by the hand at agaran na napaupo naman ako sa likuran "Woah!---Teka - -ano ba to?"

Yan nalang ang nasabi ko, ewan ko ba, may sapak na naman ata sa utak tong lalaking to at pinasakay niya ako sa motor niya- yes peeps! It is the great Arrogant Creep!

"Shut up. Just give those paper bags you're holding" he asked annoyed, I don't know but I just obeyed his order like a puppet being manipulated by the controller

"Teka-- bakit mo ako sinakay--oy!---woah! Oh my gosh! Slow down! Slow down naman!" Napatili ako ng di oras ng ipaharurot niya ang takbo ng motor

"Shut up. Just hold on tight." I startled when I felt his hand held mine para ilagay sa dulo ng leather jacket niya

Mula sa kinauupuan ko ramdam na ramdam ko ang paghalik ng malamig na hangin sa balat ko, though naka helmet ako

Then I realized one thing "Arrogant Creep! Just what do you think you're doing?! Riding a motorcycle without a helmet?! Are you insane?!" Sigaw ko sa kanya but it seems my scream just faded ng pabilisin niya pa ang motor

Ramdam ko ang pagbilis ng tibok ng puso ko right at this moment kasabay na ng adrenaline rush, napahigpit na rin ang kapit ko sa leather jacket niya

Feeling ko nga any time mapipigtas na ang dulo ng leather jacket niya sa sobrang kapit na kapit na ako eh!

Dahil nga isang stoic ang kasama ko, wala na akong nagawa kundi pumikit at magdasal nalang na sana buhay pa kami kung saan man ako dalhin ng letsugas na driver na ito!

I loudly cursed whenever iaangat niya yung wheel nung motor, ano bang tawag sa trick na yun? At yung mabilis na pagliko

Di ko alam kung ilang minuto kami bumiyahe ngunit nagising ako ng nakaramdaman ko ang liwanag ng araw kung nasaan man kami.

Oo, ang malala nakatulog pa ako. Pasalamat nalang talaga kay kamatayan at hindi pa ako nasundo ng di oras. Jusko! Sa kaba ko pa na yun kanina?! Nagawa ko pang matulog?! Really Satomi?! Just, really?!

I remove the helmet at sumunod ako sa black figure na nakasandal sa bakal na railings "Yo! Salamat sa paghatid sa akin kanina sa bingit ng kamatayan, ah" I said sarcastically ng tumabi ako sa kanya