The Bachelor's Lost Love (Great Bachelor Series #5)

Chapter 33

Disclaimer: This is still Unedited. Contains typos and grammatical errors.

___________

Imbes na yung baby blue jumper at iilang damit lang ang bibilhin ko para sa anak ko ay naparami pa tuloy ang nabili namin dahil sinagot ni sir kervy ang lahat.

"That's my nephew anyway" pagdadahilanan nito kung bakit hindi na ako makatanggi sa pagbili at pagbabayad nito ng lahat para kay Zeus.

He even invite me to have a lunch with him. Alam kong partly ay may kasalanan din naman ako. Maybe he wants to know more about zeus. Si sir kervy ang nagdala ng mga paper bags na naglalaman ng mga pinamili namin. Nakasunod lamang ako sa kanya habang tinatahak namin ang pwesto ng isang restaurant.

It was more about italian cusine. Kaya naman ng tinanong niya ako kung anong gusto ko ay sinabi ko na lang na pasta. Any kind of it.

"Can we even request a baby chair?" Pormal na tanong ni Sir kervy sa waiter na nagaAssist sa amin.

"Right away sir" magalang na tugon sa kanya ng lalaking waiter.

Ng maiwan kaming dalawa ay di maalis ang tingin nito sa kandong kandong ko si Zeus. "Anong pwede nating ipakain sa kanya?" Tanong nito sa akin.

"He can eat pasta po..." magalang na sagot ko sa kanya. He is still an authority over me, Si sir kervy pa din yan.

"Wait for a sec." Excuse nito sa akin at tsaka kinuha ang kanyang cellphone at sinagot ang tawag dito.

"What's your problem this time?" Nakangising tanong niya sa tumawag sa kanya.

Di ako naging kumportable sa tingin ni sir kervy sa akin habang may kausap siya sa kanyang cellphone na para bang. Related ako duon sa kausap niya.

"I can't meet you right now...im having a lunch" sagot pa din niya dito.

May namumuo talagang uneasy feeling sa akin, na para bang hindi ko gugustuhing malaman kung sino iyong kausap niya. O kung ano ang pwede niyang sabihin dito.

Nanatili ang mata ni sir kervy sa akin pababa kay zeus. "Take your lunch alone Alonzo...di ka pwede dito sa lunch meeting ko"

Biglang napatigil ang aking paghinga dahil sa kanyang sinabi. It was almost 3 years ng muli kong marinig ang kanyang pangalan. I tried not to think of him for the past years, pero ito siya ngayon. His only a line away.

"Kakauwi lang niya last week" pagsisimula ni sir kervy habang binubulsa na niya ang kanyang cellphone.

Tipid na lang akong tumango. Gusto kong ipakita sa kanya na wala lamang iyon sa akin. I dont give a damn for him this time. Absolutely not anymore.

"Don't worry sofia, wala akong sasabihin sa kanya tungkol sa anak niyo...i have no rights na pangunahan ka" paninigurado pa nito sa akin na lubos ko namang ikinatuwa, kahit papaano ay gumaan ang aking pakiramdam at pwede pa din akong makampante kahit papaano.

But still may parte pa din sa akin na natatakot lalo na't nalaman kong nandyan lang siya sa tabi tabi.

Wala naman ng sumunod na naging paguusap pa tungkol kay Sir zach. Lahat ng naging topic namin ay tungkol na sa aking anak. Kaagad nga daw niyang napansin ang ibinigay kong pangalan dito dahil nga pangalan ito ng ama ni sir zach.

He even insisted na ihatid kami, pero tumanggi ako at sinabing may driver kaming kasama.

"Im happy that you are now settled down, i just wish my cousin won't ruin things this time" pagbati niya na may halong pagbabanta?