PAPER PLANES & ROCKET PENS (writing contest - CLOSED)

Entry 25 (Say you're give up and I'm with you)

Song: 214 by Rivermaya

Say you're give up and I'm with you

CHAOS's

"Paano mo nasabing hindi mo na 'ko mahal, james? Hindi pa ba sapat na binigay ko sa'yo ang lahat? Ultimo dangal ko ibinigay ko na sa'yo, tapos ganito? Makikipag split ka sa'kin? Tangina naman, james. Napaka unfair mo."

Halos isang linggo na ang nakakaraan mula nang makita kong durog na durog ang babaeng pinakamamahal ko. Isa ako sa mga kaibigan niya. Pero nawala ako sa listahan ng mga kaibigan niya mula nang makita ko ang aking sarili na unti-unti ng nahuhulog sa kaniya.

On behalf of her feelings that she is suffering right now, I'm hurt, too. Sinusubukan ko siyang pasayahin pero puro si James ang bukang bibig niya. Halos lahat ata ng bagay na ikini-kwento ko sa kaniya, may ala-ala silang nagawa doon ni James. Nakakatawa lang, 'yong tipong pinapasaya mo siya dahil iniisip mo siya pero siya iba ang iniisip. Look stupid, right?

"Hindi ka ba nagsasawang umiyak, rheema?" Pinunasan ko ang mga luhang dumadaloy sa kaniyang pisngi. Tanging iling lang ang sinagot niya sa akin. I sigh.

"Nasasaktan akong makita kang ganiyan." Naramdaman ko ang mga maligamgam na tubig sa gilid ng aking mata. Pinunasan ko agad iyon upang hindi makita ni Rheema. Tumingin siya sa akin ng may pagtataka. Nginitian ko lang siya at saka tumayo.

"Tara sa mall. Mag arcade tayo ng hindi ka laging lumuluha. Pumapangit kana tuloy." Pagbibiro ko. Inirapan niya lang ako at nauna na siyang maglakad patungo sa sakayan ng jeep. Napailing nalang ako.

"Ano gusto mo? Arcade muna tayo o kain muna?" Tanong ko sa kaniya. Inilibot ni Rheema ang kaniyang mata sa mga fast food restaurants na nakapaligid sa first floor ng mall.

"Kain muna tayo. Nagugutom ako." Simple niyang saad. Halatang galing sa iyak si Rheema kaya ibinigay ko sa kaniya ang shades ko.

"Saan gusto mong kumain?"

"Kahit saan. Huwag lang sa Mcdonald's at Jollibee."

"Hmm. Bakit naman?"

Tiningnan niya ako ng nakataas ang isang kilay. I knew it. Sa dalawang fast food restaurant nga pala sila lagging kumakaing dalawa.

Nag nod nalang ako at nagtingin tingin ng iba bang restau. I saw a not-well known restaurant and they're serving sweets yet heavy food. More on pasta and pastries, though.

"Good choice." Narinig kong saad ni Rheema nang pagka-upo namin. Nakita kong sumulyap ang matamis na ngiti niya. It's a relief. Napabuntong hininga nalang ako at napangiti ng palihim.

Sinabi ko ang order ko sa cashier. Luminga ako sa kinauupuan ni Rheema at nakita kong nakatulala siya. 'Yung mukha niya ay parang iiyak na naman.

"Php. 834.00 po lahat, sir." Nawala ang pagkakatitig ko kay Rheema nang narinig ko ang babaeng nasa harapan ko. Dinukot ko ang wallet ko at binigyan ko siya ng 1,000 pesos. I throw again my gaze to Rheema but she's not on her seat. Where is she!?

Nakita ko siya sa labas at kausap niya si James at may kasamang babae. Tumakbo ako palabas ng restau at inilayo si Rheema kay James dahil binubuog ni Rheema 'yong kasama ni James na babae.

"Fuck! Ang landi mong babae ka! Ikaw ba ang pinagpalit sakin ni James? Pwes! Manghihiram ka ngayon ng mukha sa aso!" Galit na saad ni Rheema. Sa sobrang lakas ni Rheema, nakawala siya sa mga bisig ko at mabilisang hinablot ang buhok nung babae. Inaawat namin ni James si Rheema ngunit sadyang metatag ang pagkakahawak ni Rheema sa buhok nang babae.

"James, umalis na kayo." Saad ko.

"Kayo ang umalis. Bigla nalang kami sinugod ng girlfriend mo.'

"Hindi ko siya girlfriend. Hindi ko rin masisisi kung ganiyan ang reaksyon ni Rheema nang makita niya kayo. Niloko mo siya."

Tinulak niya ako ng malakas dahilan upang mabuwal ako. Mabilis akong tumayo at sinapak si James sa mukha.

"Huwag mong sapakin si james, chaos!" Pigil sa akin ni Rheema. Pinuntahan niya si James at inalalayang tumayo.

"Ayos ka lang ba, james?" Umiiyak na tanong ni Rheema ngunit itinulak siya ni James ng malakas.

Bago ko pa tuluyang masapak ulit si James ay may mga guards ng pumunta sa amin.

"Ano bang nagyayari sa'yo, rheema? Ayaw niya na sa'yo pero pinagpipilitan mo parin ang sarili mo. Rheema, hindi ka tanga pero nagiging tanga ka dahil kay James. 'Yung pagpapakita sa'yo ni James na may babae, proof na 'yun para malaman mo na wala na kayo. Wala na kayo, rheema. Wala na!"

Naramdaman ko nalang ang mahapding sampal ni Rheema sa mukha ko. Napayuko ako at nangilid ang luha ko.

"How dare you to say those words to me? Sino ka ba? Hindi kita magulang para pangaralan a-ako!" Pumiyok ang boses niya. "Starting today, stop caring for me. Ayaw na kitang makita. Sapat na dahilan ko para hindi na kita maging kaibigan." Dugtong niya.

"Okay." Saad ko sabay tayo sa kinauupuan namin. "Your wish is granted. Hindi na 'ko magpapakita sa'yo. Pero tandaan mo, lahat ng sinabi ko sa'yo ay totoo kahit masakit para sa'yo." Pinagpagan ko ang pants ko at pinunasan ang mga luhang dumaloy sa aking pisngi.

"And, one thing.." Napatingin siya sa akin. " Say you're give up and I'm with you."

Binibiyak ang puso ko habang nakikita ko si Rheema na naghahantay sa labas ng bahay nila James. Halos mag i-isang linggo na ang nakaraan nang huli naming pag uusap ni Rheema. Mag i-iisang linggo na din na araw-araw pumupunta si Rheema sa bahay nila James.

"Tama na 'yan, rheema. Nandito naman ako." Pumapatak ang aking luha dahil sa sakit ng aking nakikita. Nakita ko na sumakay na siya sa taxi upang umuwi. Napasandal ako sa upuan ng sasakyan ko habang patuloy na lumuluha. Shit! Wala akong magawa.

"Hello?" Sagot ko sa kabilang linya ng telepono.

"Kayo po ba si Mr. Chaos Del Fierro?"

"Speaking. Who's this?"

"Please come to Stanford Hospital. Nandito po si Ms. Rheema Teng—"

I don't think twice to go to the said hospital by my adrenaline rush. Dali dali kong sumakay sa kotse ko at pinaandar. I check my GPS and thank god na walang traffic.

"Please, rheema, be okay."

"Ms. Rheema Teng, please?"

"Room 143. 3rd floor."

Tumakbo ako ng mabilis. Hindi na ako nag elevator at tinakbo ko nalang ang hagdanan.

Hingal akong nakarating sa 3rd floor pero nawala iyon ng makita ko si Rheema. Thank god, walang masamang nangyari sa kaniya.

Lumakad ako papasok. Dali-dali ko siyang yinakap at nagsimulang pumatak ang aking mga luha.

"Buti nalang at walang nangyari sa iyong masama." Saad ko. "Anong nangyari sa'yo? Bakit nandito ka?"

"Sabi nang nurse, nag collapse ako sa daan nung umuulan. Mataas daw ang lagnat ko. Pero ngayon, pahinga nalang at bukas pwede na 'ko lumabas." Walang reaksyon niyang sabi. She still hates me.

Tumango ako. "Alis na 'ko para maging okay ka na at maging kumportable ka."

"Chaos.."

Napahinto ako sa paglalakad. Hindi ko siya nilingon pero hinihintay ko ang sususnod niyang sasabihin.

"I give up. Pero hindi ko mapapangako na mabilis ko siya makakalimutan pero susubukan kong ibaling sayo ang pagmamahal ko. Help me to forget him."

"Thank you, rheema."

"No. Thank you, chaos. Thanks for being there when I'm ruined." She smiled.

I kissed her passionately and hug her tightly. I found myself that I'm not crying because of sadness, but because of happiness.