Ποιηματάκια από την ανοιγμένη καρδιά του συναισθήματος

Ανοιχτή καρδιά προς τον έξω κόσμο

Ανοίγει καρδιά σαν ένα καλοδιαβασμένο βιβλιαράκι
με πανέμορφα ξωτικά.
Διηγείται τις περιπέτειες.
Δείχνει το αδειασμένο κενό.
Έτοιμο να γεμίσει με την αγάπη που θα κατακτήσει.

Συναίσθημα εξαφανίστηκε όπως ακριβώς εμφανίστηκε.
Επηρεάστηκε από τους ανθρώπους γύρω του.
Έκλαψε τη μοίρα του.
Απελευθερώθηκε και χώθηκε μέσα στο καταφύγιο του.
Να κρυφτεί όσο πιο βαθιά μπορέσει και να εμφανιστεί όταν ξαναχρειαστεί.
Είναι μεγάλο και πολύ αθώο σαν νεογέννητο μωράκι.
Λίγο απερίσκεπτο προς τα μάτια των υπέρ λογικών ανθρώπων.
Αυτό το πονάει βαθιά.
Μπορεί να μαχαιρώσει ακόμα και ανθρώπινη συνείδηση.
Κάποιες φορές φοβάται.
Άλλες όμως γίνεται η πιο γενναία.

Η αληθινή Καρδιά ανοίγει το συναίσθημα της προς τα έξω.
Σαν να είναι μια σοφή εγκυκλοπαίδεια.

Το συναίσθημα είναι ορατό μόνο στα πειστικά μάτια.
Σε αυτά που ξέρουν να ψάχνουν όμορφες καρδιές.
Και να χάνονται σε αυτές.

Η καρδιά που είναι άξια αγάπης είναι πάντα ανοιχτή προς το έξω κόσμο.
Μόνο την ανοίγει η αγάπη.
Διαδίδει το συναίσθημα της προς το κόσμο έξω.
Δεν βρίσκει ποτέ λόγο να σταματήσει.

Για πάντα θα έχει ανοιχτά παράθυρα για όλον το κόσμο.