Günün, odama vuran ışıklarıyla uyanıp , yatağımdan kalktım. Cama baktığımda manzara içimi açtı, derin bir nefes aldım,ama hala bir yanım eksikdi hala Anne özlemim dinmiyordu...
Aşşağıdan biricik abim
"Dolunay hadi gel kahvaltı hazır abicim "
Hemen üstümü giyindim ve aşşağıya indim, abim gine döktürmüş.
"Ellerine sağlık abicim, harika bir kahvaltı olmuş"
dedim ve yemek masasına oturdum.Abim biraz garipdi, sanki bir şey olmuşdu suratı asıkdı.
"Abicim bir sorun mu var?"
"Ha hayır nereden çıkardın,Dolunay iyiyim."
Yok yok abim normalden farklıydı sesi bi garip geliyordu.Neyse yakında çıkar kokusu.Yemeğimi yedim ve odama giderken abimin biriyle konuştuğunu duydum,ister istemez kulak misafiri oldum.
"Ya nolur bir kaç gün daha müddet verin, gerçekten hemen ödeyeceğim.Ya ben bu parayı asla veremem bu kısa sürede,offf neyse tamam ben dediğiniz saate bulmaya çalışırım"
Çok meram ettim ve içeri girdim.
"Abicim ben kulak misafiri oldum. Ne parası? Bizim kime borcumuz var?" Dedim.Ve yüzü kızararak
"Off Dolunay bunu sana söylememeliyim daha 18 yaşındasın ama yapacak başka şansım yok. Bak kardeşim ben işte çalışıyorum ama biliyosun ki bu yeterli olmuyo kirayı ödeyemedim ve hacize gelicekler, bende onun için konuşuyodum.
Kalbime bi taş oturdu resmen, bizim elimizde avucumuzda sadece bu ev vardı, eğer bu ev elimizden giderse biz ne yaparız.
"Abi merak etme ne yapar eder buluruz, benim en yakın arkadaşım Açelya var biliyosun o varlıklı zaten ondan rica ederim borç alırız, sonra veririz"
"Olmaz Dolunay kimseden borç alamayız"
"Abi o benim kardeşim gibi biliyosun o verir zaten yapıcak başka şansımız yok"
"Haklısın, ama söyle elime geçer geçmez vericem"
"Tamam abi merak etme. Kaç TL lazım?
"3000 TL"
"Peki ne zamana kadar?"
"8 saat verdiler, pislikler bi türlü ikna edemedim hiç anlamıyolar insanın halinden"
"Merak etme abi ben şimdi üstümü giyip çıkıyorum"
Odama geldim, annemin resmini aldım ve bağrıma bastım, ben daha 18 yaşındaydım bu kadar zorluğa nasıl katlanırdım. Göz yaşlarıma hakim olamadım ve kayıp gitti. Daha fazla üzülmeden üstümü giydim. Ve Açelya'yı aradım ve buluşmamız için bi yer söyledim ikimizde oraya gitmek için yola çıkdık. Ben otobüsle 20 dakikaya vardım o da zaten gelmiş beni bekliyordu, yanına gittim.
"Selam naber canım" dedi.
"Kötüyüm Açelya, hemde çok kötü..."
"Hayırdır noldu"
Bütün olayı anlattım ve ben daha ondan istemeden o hemen teklif etti. İşte arkadaş böyle kötü gününde bile yanında durur.
"Ya gerçekten çok zor durumdayız yoksa biliyosun ben borç yapmayı sevmem. Zaten abim de dedi elime para geçer geçmez ödeyeceğiz sana merak etme"
"Ya saçmalama ben senin en yakın arkadaşınım benden değilde kimden istiyceksin? Hem ikimizde biliyoruz ki bu parayı kesin ödersiniz"
