BÖLÜM 5: SADECE UYU

574 147 44
                                    


"Çığlıklarımızı içimizdeki sonsuz boşluğa atan aciz insanlarız nasıl olsa."

MULTİ: ARAS VE AÇELYA

Odama girdim ve üzerimdeki elbiseyi değiştirdim. Nolmuştu bugün öyle çok güzeldi ve bu güzel gün Aras'ın beni öpmesiyle dahada güzel bitti. Bu çocuk da garip bir şey var beni kendine çeken kısa zamanda ona bağlanmamı sağlayan. Senin güvenini kazanacağım demişti farkında olmadan kazanıyor güvenimi aslında. Farkında olmadan herşeyim olmaya başladı. Tek bir şey var o beni sevmezdi yani sevemezdi onu anlıyorum. Neden bilmiyorum ama onun beni sevebileceğini sanmıyorum. O okulun popüleri kızların ağzının suyu aktığı çocuk bir haftadır tanıştığı bir kıza aşık olamaz. Herneyse düşüncelerim sus çok yoruldum uykum var.

Bugün okul yoktu resmi tatildi. Yağmurla alışverişe çıkacaktık. Bu yüzden sabah Yağmur bize geldi ben hazırlandım ve çıktık. İlk önce bir butiğe girdik bir tane elbiseye aşık oldum tam denemek için aldım ve kabine giderken telefonuma mesaj geldi.

Gönderen: Kaslı Çocuk
Sana ihtiyacım var bi kerede soru sormadan gel konumu atacağım.

Hemen Yağmur'un yanına gittim ve Aras'ın yanına gitmem gerektiğini anlattım. Ve bir taksiye binip Aras'ın attığı konuma geldim. Deniz kenarında küçük şirin bir evdi acaba burda ne işi var? Kapıyı tıklattım Aras kapıyı açtı dağılmıştı gözleri çökmüş ağlamaktan kıpkırmızı olmuştu.

"Noldu?"

yüzüme bakmıyordu.

"Soru sormak yok demiştim maviş."

beni kendine çekti ve koltuğa yattı.

"Sadece sana sarılarak uyumak istiyorum."

dedi bende bana ihtiyacı olduğu için sarılmasına izin verdim.

Uyandığımda Aras yanımda yoktu nereye gitmişti?

"Aras nerdesin?"

dedim merakla ses gelmedi.

"Aras korkuyorum nerdesin?"

tam o sırada birisi sarıldı.

"Korkma Açelya ben yanındayken korkma."

bu tanıdık sesle için rahatladı Aras'tı bu.

Ağlamaktan şişen gözleri onu daha da tatlı kılmıştı.

"Artık soru sorabilir miyim?"

Tebessüm etti.

"Sıkmadan soracaksan sorabilirsin."

kafamı kaldırdım ve yüzüne baktım.

"Sana noldu böyle?"

kafasını salladı.

"Nolmuş ki?"

niye benden saklıyor oysa beni buraya çağıran oydu.

"Dağılmışsın Aras paramparça olmuşsun nolmuşu mu var."

ARAS DİNÇER

"Dağılmışsın Aras paramparça olmuşsun nolmuşu mu var."

dedi doğru söyledi beni gerçekten tanıyan tek kişiydi bana göre daha yeni tanışmamıza rağmen.

"Nerden anladın?"

dedim cevabı bildiğim halde ondan duymak istiyordum çünkü bu bana iyi gelecekti biliyordum.

"Gözlerinden Aras gözlerin sen sussanda anlatıyor bana, sen sussanda bana güven veriyor gözlerin, senin varlığın bende bi ayrı ve ben bunun nedeni ne bilmiyorum."

İMKÂNSIZ (#Wattys2016)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora