één kus veranderd alles...

Hoofdstuk 7

Pov. Koen

Ik zat wat te zappen op tv, en te staren naar het verschrikkelijke slechte ziekenhuis eten. Tot opeens er iemand klopt. Eerst dacht ik dat het een dokter of een verpleegster was maar al snel hoorde ik Floor vragen aan iemand of het hier wel was. "kom maar binnen!" Ik probeerde het kussen achter mij wat recht te zetten waardoor ik minder pijn voelde in mijn buik. "De commissaris was de eerste die verscheen achter het hoekje. Daar achter volgde Obi,  Eric en Floor met Birgitte. Floor had een fles champagne vast. Ze kon bijna niet wachten op het af te geven. Het viel mij op dat ze allemaal hun dagelijkse outfit aan hadden. Eric en Birgitte altijd maar Floor, Obi en de commissaris had ik nog niet zoveel in dagelijkse outfit gezien. Vooral de commissaris had eens wat anders aan. Meestal draagt hij een uniform maar nu had hij een hemd aan met een ruitjes print. 

"Omdat, onze beste agent nu in het ziekenhuis ligt, kan hij best wat alcohol gebruiken!" grapte Floor. Ik was net klaar met iedereen een knuffel te geven tot Tineke binnen wandelt. "Ik heb de auto geparkeerd...." ze begon te stotteren toen ze mijn zag en uiteindelijk zijn ze niets meer. Het was duidelijk dat mijn moeder iets had gezegd tegen haar maar ik kon er totaal niet aan uit maken wat. Haar haar was in een dotje en ze had een rood kleed aan. Ik had haar nog nooit in een kleedje gezien viel mij opeens te binnen. Niet dat het zo belangrijk was. 

"ow, wat hebben dorst anders gaan we met zo'n allen achter drinken" zegt Birgitte op een te opvallende toon. "Oke goed neem ook wat mee voor mij." Het was duidelijk weer een plan van Birgitte op Tineke en ik alleen te laten. Maar Floor was niet helemaal mee. "Floor, ik zag een knappe jongen daar beneden in de cafetaria." Zij Obi grijnzend. Floor was meteen mee achter drinken. 

Het werd opeens stil in de kamer, Tineke prutste aan haar schoenen en ik keek dwaas naar buiten. Ik haalde al mijn moed bij één en begon dan maar. "Wat heeft moeder gezegd? Ik weet dat ze je wegstuurt heeft maar wat heeft ze gezegd?" Ik kende Tineke als een zelfzekere persoon maar nu kon je daar niets van merken. "wel, niet bijzonder ze zij gewoon dat ik beter naar huis kon gaan" haar verhaal was niet geloof waardig maar ik vroeg er maar niets meer over. Het kon ook niet want de rest was al weer terug met wat drinken. We babelende nog wat met elkaar en de commissaris en ik besproken nog iets over dat mijn moeder had gebeld voor mijn ontslag. De commissaris zij dat hij gedaan heeft alsof hij er ging voor kijken maar dat hij mijn moeder al langer kende dan vandaag. Ik schrok wel even toen hij vertelde dat mijn moeder nog met hem in de golfclub had gezeten een paar jaren geleden. Maar dat was niets bijzonders. Na 2 uur waren ze weer weg, Tineke heeft dan ook niets meer gezegd tegen mij sinds dat gesprek van daarnet. Het was raar allemaal, en misschien moest ik mijn moeder nog eens vragen naar haar uitleg. 

Dit was weer een hoofdstuk!!! Ik heb er nu al twee hoofdstukken geüpload. Sorry als er morgen dan geen hoofdstuk meer verschijnt, het kan zijn dat ik opeens weer inspiratie loos ben en dan kan ik er ook niets aan doen. Ik zou zeggen xxx politiegirl xxx