Hasta bi bedenim ben.
Bütün tıp dünyası toplandı da yine çare bulamadılar.
Yavaş yavaş eriyorum.
Bi tutam belim, iki tel saçım.
Çok soğuk üşüyorum.
Anne! kanım mı çekiliyor yoksa.
Temmuzun ortası gökyüzü bile soğuk soğuk ağlıyor.
Erken gidişim diye mi bu hüzün.
Ve her canlı gibi sonumuz ölüm.
Babam yine meyhanelerde mi sabahlayacak ?
Anam çektiğim acılara ağıt yakacak.
Bahtsız kızım diyecek.
Bi mutlu olmadı şu fani dünyada.
Hayır Anne! sen bilmiyorsun.
Ben çok mutluydum.
Onun gözlerine baktığım her anda.
Çok seviyorduk birbirimizi.
Küçük bir çocuk gibiydi o, Ben masal anlatmadan uyuyamazdı.
Gülüşlerimiz kahkahalarımızla yarışırdı.
Belki hayal bile olsa çok mutluydum, Anne!
Aynaya baktım da bugün hiç tanıdık gelmedi gördüğüm sima.
Kendime yabancılık çektim be.
Gülüşüm kayıp,
İri gözlerim bir çift çukurda.
Belki yüreğim de yabancı gelecek kara topraklara.
Ama son bir şey isteyeceğim sizden.
Beni onun gözlerine gömseniz olmaz mı?
Söz hiç ağlamam,
Hiç inlemem,
Hiç acı da çekmem.
Yeter ki siz beni onun gözlerini gömün.
Yorum ve oylarınızı bekliyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yüreğimden Fısıltılar
PoetryHadi bir şiir molası..! Aşk, Özlem ve Acı Kendinizden bir şeyler bulabileceğiniz; içten, samimi, çoğu konuşma havasında yazılmış şiirlerdir. Bazen kimseye anlatamadığınızı birkaç satıra sığdırmaya çalışırsınız. Bir nevi yine kendinizi kendinize anla...
