Bir sancıdır sarar ruhumu bazen
adını bilemem
Kalben hissederim ama dile getiremem
herkesten çok yanımda bir o kadar da uzak
durur bana.
Bir yalnızlık korkusu sarar bir anda bedenimi
kalbim üşür , içim sızlar..
Yoksa kaybediyormuyum onu ?
evet adı bu "kaybetme korkusu "!
Ya giderse zamansız , bir anda elimi bırakırsa ..
Dönmezse bir daha bana.
İşte ruhum yine sancıda, aklım firarda.
Sahi kaybediyormuyum onu ?
Böylemi başlangıcı ayrılıklara giden yolların ?
Sorarım kimse bilmez , hissettiklerini dile getirmek istemez..
Ve kalben yani ruhen kaybediyorum onu.
Gecenin karanlığa kavuşması gündüzün ışığını geceye kaptırması gibi kaybediyorum
Ve gittiği günü yüreğime kaydediyorum...
