Gözlerimi açtığımda üzerimdeki yorgunluğu fazla aldırmadan yataktan kalktım. Her yerim sızlıyordu ve bunun tek nedeni kendini mafya sanan o manyaktı. Sürüklenerek dolaba ilerledim ve üzerime beyaz bir t-shirt, altıma siyah tayt giydim. Bay psikopat sonunda beni düşünebilmiş ve giymem için birkaç parça kıyafet almıştı. En azından bunu düşünebilmişti.
Esneyerek merdivenlerin başına geldim ve paytak adımlarla basamakları birer birer inmeye başladım. Her adımımda aşağı yuvarlanacak gibiydim.
Merdivenlerin sonuna geldiğimde duyduğum bağırış sesleri kaşlarımı çatmama neden oldu çünkü aralarında Songül'ün sesi de geliyordu. Hızlı adımlarla büyük salona girdiğim an gördüğüm görüntü duraksamama neden oldu.
Burada neler oluyor?
"Abi Songül'ü sen al. Songül neden kendi kalene gol attın?! Ah!!" diyerek saçlarını yolmaya çalışan Min Yoongi kaşlarımı havaya kaldırmama neden oldu. O sırada Songül dudaklarını büzerek kumandayı kucağına koydu.
"Orasını karşı kale sandım. Hem tuşları unutuyorum ne yapabilirim." dediğinde Yoongi neredeyse ağlayacak gibi duruyordu. Anlaşılan Songül onu çıldırtmıştı.
Onlara doğru ilerlemeye başladığımda hala beni fark etmemiş ve kendi aralarında atışıyorlardı.
Daha doğrusu Yoongi kendi kendine atışıyordu.
"Lan s*kerim böyle oyunu." diyerek kumandayı fırlattığında yerimde sıçradım. Tam ettiği küfür için ona kızacaktım ki "Kzın yanında küfretme lan." diyen Namjoon ile çenemi kapadım. En azından kızlara saygısı olan biri vardı.
Yanlarına doğru ilerlediğimde bakışları sırasıyla beni bulmuştu. Kollarımı göğsümün üzerinde bağladım ve onlara bakmaya başladım.
"Ne oluyor burada?" dediğimde hepsi birbirine bakmaya başladı. Onlar aptal bir şekilde birbirleri arasındaki anlamsız bakışlarını sürdürürken Songül kumandayı yere bıraktı ve hızlı adımlarla yanıma geldi. Songül bir anda kollarını bana sardığında kaşlarımı çattım.
"İşte şimdi bittiniz. Rüya sizden öcümü alacak." dediğinde hepsi yere yatarak gülmeye başladı.
Onlar.
Beni.
Hafife.
Mi.
Alıyorlar?
Bana sarılan Songülün kollarından kurtuldum ve biraz önce onun kalktığı yere oturup bağdaş kurdum. Ardından oyun kolunu elime alarak gülmeye devam eden man kafalara döndüm.
"İkiye iki oynayacağız. Kim benimle?"
Yine aynı sinir bozucu bakış aralarında tekrar ederken bu sefer konuşan Min Yoongi olmuştu.
"Biraz önce bana şu kızı kakaladınız, bu sefer adam gibi birini verin yanıma." dediğinde dişlerimi sıkmaya başladım. Sana kesinlikle bu laflarını yutturacağım.
"Tamam ben olurum." diyen Jin karşıdan kalkıp yanıma geldiğinde ona gülümsedim. Bağdaş kurdu ve parmaklarını oyun kolunun tuşlarına yerleştirdi. Kaşlarımı alayla havaya kaldırıp karşı takıma baktım.
"Başlatın."
Oyun başladığında tüm dikkatimi oyuna verdim. Beni bu oyunda kötü sanabilirler fakat asla öyle bir şey yok. Ben bu oyunun kralıyım. Nasıl mı bu kadar kendimden eminim? Nedeni okul çıkışlarında Jungkook, Jimin, Jhope, Songül ve ben internet cafeye gidip orada fifa oynamamız. Gerçi Songül hep kötü oynardı ama yine de bize katılırdı. Bu oyunu oynamasını Jhope'dan öğrenmiştim ve daha sonradan onu geçmiştim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Rüya Gibi Bir Sen (BTS) ~ (Kaybediş Serisi l)
Hayran KurguYaşamak mıydı zor olan, yoksa masum bir bedeni yaşatmak mı? Ya da tüm bunların sorumlusunu bulup intikam almak mı?
