Black Love

Κεφάλαιο 3

Καθόμουνα σε ένα παγκάκι του κήπου μας, όλα ήταν έτοιμα περίμενα μόνο μια απο τις υπηρέτριες να με φωνάξει για να φύγουμε, ήταν η τελευταία φορά που καθόμουν σε αυτό το παγκάκι, όταν ήμουν μικρή μέχρι την ηλικία των τεσσάρων ετών θυμάμαι που ερχομασταν εδω με την μαμά και παίζαμε,λέγαμε διάφορες ιστορίες και τραγουδούσαμε, οι ελάχιστες και μοναδικές φορές που διασκεδασα σε αυτό το μέρος, ο πατέρας μου φταίει για όλα αν ήμουν λίγο μεγαλύτερη τότε θα μπορούσα να φωνάξω για βοήθεια και η μητέρα μου θα ζούσε. Δεν έχει νόημα πλέον, δεν μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν, ούτε να αναστήσουμε τους νεκρούς. Σηκώθηκα και άρχισα να κάνω βόλτες ήταν μεσα φθινοπώρου και τα περισσότερα λουλούδια είχαν μαραθεί και τα δέντρα εκτός απο τα ελάχιστα πεύκα μας είχαν χάσει το φύλλωμα τους. Έκανε αρκετό κρύο πιο πολύ από πέρισυ, μακάρι να χιονίσει φέτος, πάντα μ'άρεσε να βλέπω το χιόνι να πέφτει από το παράθυρο και να βγαίνω έξω και να παίζω χιονοπολεμο μαζι με τις υπηρέτριες, αν και ήταν σχεδόν ελάχιστες οι φορές που μου το επέτρεπε ο πατέρας μου. Καθώς περπατούσα είδα ενα μεγάλο και ανθισμένο τριαντάφυλλο μου κίνησε την περιέργεια ήταν τόσο όμορφο και διέφερε από τα άλλα, κάποια φύλλα του ήταν κόκκινα και κάποια άλλα άσπρα προκαλώντας μια υπέροχη αντίθεση. Δεν αντισταθηκα και πήγα να το κόψω, δυστυχώς το μόνο που κατάφερα ήταν να τρυπησω το δάκτυλο μου, έβγαλα μια μικρή κραυγή από τον πόνο και άφησα μερικές σταγόνες αίματος να κυλήσουν στο έδαφος. Ξαφνικά από και που δεν το περιμένω εμφανίζεται ο Ντέιβιντ χωρίς να πει τίποτα κόβει και μου δίνει το τριαντάφυλλο

Γιασμήν:Ευχαριστώ

Ντέιβιντ:Σηκω φεύγουμε

Σηκώθηκα χωρίς να πω κουβέντα και τον ακολούθησα, υπήρχαν 5 άμαξες απο τις οποίες οι 4 κουβαλούσαν τα δώρα απο τον πατέρα μου και από άλλους κοντινούς συγγενείς για τον πρόσφατο αρραβώνα μου. Μόλις ανέβηκα στην άμαξα κοίταξα για τελευταία φορά το παλάτι μου το οποίο θα αργήσω να ξαναδω. Κοίταξα για τελευταία φορά το πρόσωπο του πατέρα μου δεν κοιτούσε εμένα αλλά την πύλη, τόσο πολύ βιαζόταν να με ξεφορτωθεί, ποιός νοιάζεται πλέον. Ο Ντέιβιντ έδωσε το σήμα και τότε φύγαμε το όταν είδα την πύλη να κλείνει ενα δάκρυ κύλησε στο πρόσωπο μου κι έπειτα έκλεισα τα μάτια μου αφήνοντας το τριαντάφυλλο προσεκτικά δίπλα μου