My mate, The Alpha

.H23.

Katherina POV

Ik word wakker en kijk om me heen. Oh ja ik ben bij de pack van mijn o zo geliefde zus. Ik krijg een grijns op mijn gezicht en kijk om me heen . Ik lig in een cel. Ze zijn alleen een beetje dom aangezien ze verwachten dat ik een wolf ben en ik dus in een cel zit mijn zilver. Maar aangezien ik geen wolf ben heb ik hier helemaal geen last van. Ik sta op maar val al gelijk weer terug. Ik kijk naar mijn armen ze zitten vast aan de muur met handboeien. Ook weer van zilver. Ik kijk naar mijn voeten. Ook die zitten vast met handboeien gemaakt van zilver. Dan kijk ik nog eens door de cel. Ik zit hier helemaal alleen en er zit maar een raampje.  Hij is klein en zit hoog. Ook zit er tralies voor. Ik sta op en val dit keer niet om. Ik zit dicht bij de deur. 'HE HAAL ME HIER UIT!' Ik begin mijn krachten op de deur uit te oefenen. Ik doe een spreuk dat hij open gaat maar er gebeurt helemaal niks 'HE HOU JE BEK DICHT! En die spreuken werken niet hier' een man heeft het kleine raampje in de deur, die ik nog helemaal niet had gezien, open gedaan en kijkt me nu grijnzend aan. Ik kijk hem woedend aan maar dat lijkt hem alleen maar meer te laten grijnzen. Ik doe een spreuk en hij valt naar achteren 'blijkbaar wel als jij het deurtje open laat sukkel!' iemand anders komt voor het raampje staan. Het is een meisje 'je kan je maar beter gedeisd halen anders kom je hier nooit uit' 'en hoe weet jij dat zo zeker?' 'omdat er al meer heksen en tovenaren zijn geweest. En die waren ook gevangen en nooit vrijgekomen' 'wat is er met ze gebeurd' ik kijk haar, toch een klein beetje geïnteresseerd, aan en wacht tot ze antwoord. 'ze zijn uiteindelijk met veel geweld uit hun cel gehaald' ze stopt even en ik begin te grijnzen. Ik wist wel dat ze zo dom waren om ons uiteindelijk te laten gaan 'maar ze nemen je krachten af' ze wacht weer even en ik moet nog steeds grijnzen. Ik bedoel dat betekent dus dat we gewoon als een normaal mens door het leven kunnen gaan. Dan kunnen we ook naar een sterke magiër gaan en vragen of hij of zij onze krachten terug geeft. 'En daarna worden jullie verbrand op de brandstapel tot er niks meer van je over is. En voor de zekerheid word een deel van je as onder de grond gestopt, een deel in een zee en nog wat word in een pot gestopt onder de grond of die pot word ook weer verbrand. En er word een spreuk gesproken waardoor je nooit meer uit de dood kan opstaan. Dus ik zou als ik jou was wel je gedeisd houden' ik schrik een beetje van wat ze me verteld heeft en ze glimlacht naar me. Dan gaat het raampje dicht en de deur open. Ze loopt naar binnen en zet wat eten neer. 'eetsmakelijk' 'dankjewel'. Dan loopt ze weer weg en doet de deur achter haar dicht. Ik kijk naar het bord en zie iets raars liggen. Het is denk ik een streekgerecht want ik heb het nog nooit gezien. Wel grappig dat ik zo goed te eten krijg.

Oscar POV

Ik loop nog een keer door mijn kamer heen. Toen een van onze beste heksen met Isabeau wou praten was ik bang. Bang dat ze iets te weten ging krijgen waardoor ze mij ging verlaten of misschien die vrouw uit de cel ging halen. Maar nu is er nog wat ergs gebeurd. Blijkbaar nadat ze iets te weten kreeg is ze flauwgevallen. Het is nu twee dagen nadat ze flauwgevallen is en ze is nog steeds niet wakker. Ik begin me nu heel erg zorgen te maken. Ook  met de baby maar het meeste met Isa. Ik hoop dat ze snel wakker word want ik kan niet slapen zonder haar. Ik draai me om en zie daar mijn mate op het bed liggen. Ze ligt zo stil en het lijkt bijna dat ze dood is. Het enigste teken van leven is nu haar borst die op en neer gaat. Ze ligt aan een infuus die eten en zuurstof door haar neus naar binnen gaan en het eten door haar keel. Het doet me echt pijn om haar zo te zien liggen. Ik draai me weer om als ik de deur hoor open gaan. Ik kijk de dokter aan. Het is gelukkig een vrouw want een man had ik haar niet laten aanraken 'heeft u al nieuws?' 'niet echt' 'wat moet ik nou met niet echt?!' 'het kan zijn dat ze snel wakker word maar dat moet haar lichaam dan zelf doen want wij kunnen niet veel meer voor haar betekenen. We zullen nog steeds zuurstof en voedsel door het infuus toe brengen maar dat is minder goed voor de baby. Dus er is elke dag dat ze niet wakker word minder kans dat de baby zonder gezondheidsproblemen wakker word.' Ik schrik een beetje en kijk weer naar mijn mate. Het lijkt alsof ze vredig er ligt en er totaal mee eens is. Haar mond lijkt een beetje te glimlachen.  Daardoor krijg ik ook een glimlach op mijn gezicht. Ik zou best wel willen weten of ze nu ergens aan denkt. En of ze wel ergens aan denkt. Misschien denkt ze wel helemaal nergens aan. Okay stop Oscar je denkt toch altijd ergens aan? Geen idee. Ik schud mijn hoofd dit is niet het moment om filosofisch na te denken. De dokter gaat weer weg en ik bedank haar. Ze gaat nog kijken of ze ergens nog wat medicijnen heeft die misschien wel kunnen helpen. Daar zijn ze trouwens al een dag mee bezig. Ze doen er alles aan om haar weer wakker te krijgen, omdat ik het van ze wil maar ook omdat het hun mate is. Ik ga naast haar zitten en streel haar wang. 'word snel wakker kleine mate. Ik hou van je'.