ON İKİ SENE

-1-

Odamda kendimi dinlerken bir anda kapı sesini duydum. Aldırış etmedim. Bir elin saçlarımda gezdiğini fark edince kafamı çevirdim. Teyzemdi. Onu çok seviyorum bu yaşıma kadar beni o büyüttü, bana ailem gibi davrandı. O kadını anlatmamam. Hem güzel hem fedakar birisi. Hayranım onun bu dik duruşuna.

''Lema, şimdi daha iyi misin kızım.''

''Bilmiyorum teyze.''

''Kızım okulunu uzun süredir bıraktın devamsızlıktan kalacaksın, gitmelisin okula.''

''Peki teyze sen nasıl istersen.''

Ahh şu okul ah... Teyzem odadan çıktı. Üzerime bir jean ve bluz taktım, saçlarımı dağınık yaptım, çantamı alıp çıktım. Serviste gelmişti zaten. Aşağıya indim.
''Kızım kahvaltı yapmadan mı gideceksin?''

''Okulda bir şeyler atıştırırım.''

Okulun ilk günüydü yani benim için. Ortama alışmak zor olacaktı. Kim bilir belki dışlanırım.

Servise bindim. Bir iki durak sonra bir kız yanıma oturdu. Biraz gıcık ve ukala bir tipi vardı. Belki de ben öyle düşünüyorum bilmiyorum.... İnsanlarla uzun zamandır vakit geçirmemekten oluyor bunlar. Bende oldukça haklıyım.

''Merhaba. Yenisin sanırım.''

''Evet, yeniyim.'' Bana elini uzattı benimle tanışmak istiyordu herhalde. Bende eline karşılık verdim.

''Ben Füsun Aksoy.''

''Bende Lema Sezgin, memnun oldum, Füsun.''

''Bende memnun oldum.''

Okula varmıştık. Servisten inerken küçük bir kaza geçirdim. Ayağımı burktum. ''Of! İlk günden başını belaya sokmaya başardın, bravo Lema." Mırıldanmamı Füsun duymuş.

''Kendi kendine konuşmayı seviyorsun sanırım.'' Arkasından bir tebessüm attı. Cevap vermeyecektim.

''Aa bu arada hangi sınıftasın Lema?''

''12-C sen ?''

''Bende 12-C biz iyi bir arkadaş olabiliriz.'' Bir tebessüm gezdirdim yüzümde. Oda karşılık verdi tabi. Sınıfa doğru yürürken karşıdan gelen kız bana omuz attı.''Ay canım çok pardon çok çok çok özür dilerim.''

''Sanki bilerek yaptığını bilmiyorum.''

Füsun bana onun okulun tikilerinden biri olduğunu söyledi, belliydi zaten. Kız bana biraz çıkıştı. Saf görüntü verdiğim için üzerime geldiği kesin.

''Bu olay burada bitmedi cici kız.'' Bana manalı manalı baktı ve çekip gitti.

''Çok korktum.'' Sınıfa çıktık sonunda, sıramdaydım. Füsun, beni yalnız bırakmak zorunda kaldı çünkü onun arkadaşları vardı. Sınıfta bir tek ben yalnız oturuyordum. Halimden gayet memnunum. Hoca geldi, aslında hoca da denilmez. Bildiğin profesör. Saçları beyaz, dağınık sakalları falan var. Kimse onun dersini dinlemiyor.

Dersin ortasında biri sınıfa girdi. Buranın bir öğrencisi sanırım, yani bu sınıfın. Hoca hiç duymadan derse devam etti. Etrafa baktım.

"Aman Tanrım bir tek benim yanım mı boş? Kesin yanıma oturacak." Kendi kendime mırıldandım biraz. Tahmin ettiğim oldu zaten.

''Merhaba. Oturabilir miyim.''

''Çaren yok zaten, gel otur.'' Ne dediğimi anlamadı herhalde, yüzüme saf saf bakıyordu.