KÖTÜ KOCA

12. Bölüm

MUTLAKA OKUYUN!!

UZUN ZAMAN SONRA SANIRIM YAZMAYA DÖNEBİLDİM. BAZI OLAYLARI DEĞİŞTİRDİĞİM İÇİN ASLINDA TÜM OLAYLARI DEĞİŞTİRDİĞİM İÇİN GECİKTİM AMA ARTIK GECİKTİĞİM İÇİN ÖZÜR DİLEYECEK YÜZÜM YOK SDLFKJSDŞG HEPİNİZE ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM, NEDENİNİ SİZLER BİLİYORSUNUZ. BU BÖLÜM BENİ HİÇ TANIMADAN SEVEN GÜZEL OKUYUCULARIMA GELSİN. BEN DE SİZLERİ ÇOK SEVİYORUM VE LAFI DAHA FAZLA UZATMAYACAĞIM. İYİ OKUMALAR ♥

Şarkı: Calvin Harris- This Is What You Came For ft. Rihanna

Resim: Beyza Mutlu

***

"Unutmayın, insanlar hep daha fazlasını isteyecektir." Profesör dersi bu cümleyle noktaladıktan sonra sandalyesine astığı ceketini ve masadaki çantasını alarak sınıftan ayrılmıştı. Hepimiz dersin etkisindeydik. Kimse yerinden kıpırdayamıyordu.

Birkaç dakika sonra sınıf hareketlenmeye başlarken birinin kolumdan dürttüğünü hissedip kafamı çevirdiğimde Göktuğ'un açık kahverengi gözleri görüş alanıma girmişti. Nefesimi sıkıntıyla dışarı üfleyip ona; "Yine ne var?" bakışı attım. Onunla aynı okulda olduğumu öğreneli neredeyse 2 hafta olacaktı ve bu süreçte canımdan bezdirmişti. Tüm itirazlarıma ve soktuğum laflara rağmen onu kendimden uzaklaştırmayı başaramamıştım. Ama hala umudum vardı, Göktuğ benden bıkacaktı...

"İş aradığını duydum." Kaşlarım istemsizce çatılırken beni takip ettiği şüphesine kapıldım. Söz konusu Göktuğ olduğunda bu olağandı.

"Korkma seni takip falan etmiyorum."

"Harika, şimdi de düşüncelerimi mi okuyorsun?" Kafasını iki yana sallayarak hafifçe güldüğünde ona ters bir bakış attım. Gülüşünü durdurup konuşmaya devam etti.

"Kafeteryadaki görevliyle konuştuğunu gördüm ve ona ne konuştuğunuzu sordum. İnsanlarla aram iyidir." Gözlerimi devirip defterimi çantama koyarken insanların bu merakını anlamaya çalışıyordum. Ben de meraklı bir insandım ama benimle ilgisi olmayan konuların üzerine gitmezdim.

"Eee?" Elini utangaçça saçlarına getirip karıştırdıktan sonra konuşmak için dudaklarını araladı ve doğru kelimeler dilinin ucuna gelene kadar bir süre bekledi. Bense ne kadar masum göründüğünü düşünüyordum. Beni öldürmeye çalışan bir insanın bu kadar masum görünmesi... Hayatımda normal bir şey yoktu.

"Sana iş buldum. Biliyorum benden iş aramamı falan istemedin ve sen itiraz etmeye başlamadan söyleyeyim bir karşılık beklemiyorum. İçimden geldiği için yaptım." Konuşmasını sonlandırdığında nefes nefese kalmıştı.

"Neden sana güveneyim?"

"Hadi ama... İki haftada güvenini sarsacak bir şey yaptım mı?" Kafamı olumsuz anlamda salladım. Yapmamıştı. Ama bu yapmayacağı anlamına gelmezdi. Senelerce tanıdığım insanlara bile şüpheyle yaklaşırdım ben. Öte yandan 2 haftadır iş arıyordum ve uygun bir iş bulamamıştım. Ya saati uymuyordu ya da ortamı.

"Nasıl bir iş?"

"Seçkin bir restoranda garsonluk yapacağız."

"Yapacağız?" Israrcı bakışları ve şirin gülümsemesi yine iş başındaydı. Ama bunların işe yaramayacağının o da farkındaydı.

"Böyle bakma, bana ihtiyacın olacak."

"Daha önce garsonluk yaptım, neden sana ihtiyacım olsun ki?" Gülümsemesi genişlerken cebinden bir kart çıkartıp bana uzattı.