Dış kapıyı hızlıca çarpıp bahçenin kapısına doğru yol almaya başladım.
Bahçenin kapısına yaklaştığımda yağızı gördüm onu umursamadan gittim.O ise peşimden geliyordu.
Biliyordu kayra ile benim kardeş oldumu biliyordu bu yüzden ne annemin yaşadığını ne de kardeşim oldunu söylememişti bana.
Arkamdan konuşup geliyordu ne söyledi umrumda bile değildi bana annemin yaşadığını ve kayranın kardeşim oldunu bana söylememekle büyük hata yapmıştı.Bu olay bizim ilişkimizede yansımıştı bundan sonra yağızla sevgili olcumızı pek sanmıyordum.Birden yanıma gelip kolumdan tuttu gibi beni kendine çevirdi.
Yağız: Kayla ne oluyo neden annenin yanında kalmıyorsun ?
Kayla : Hadi ama yağız ne zamana kadar bu sırları içinde saklamayı düşünüyorsun ?
Yağız: Ne sırrı? Dediğinden hiç birşey anlamıyorum kayla.
Kayla: Kayrayla kardeş oldumu annemin odasına girdiğimde öğreniyorum,annemi öldü diye bilirken 2 gün önce yaşadığını öğreniyorum daha ne sırlar var acaba?
Yağız: Kayrayla kardeş oldunuzu bilmiyordum kayla senden öğreniyorum cidden.
Kayla: Hadi ama yalanı bırak lütfen
Yağız: Bak kayla evet anneni öldürüp sonra hastaneye götürüp yaşamasını sağlıyorum sonrada ev tutup yaşamasını bu demek oluyor ki her sırrını bildim anlamına gelmez unutma ben onun canını yaktım onu öldürmeye kalkan kişiye sır verilmez.
Dedikleri doğruydu haklıydı zaten hep bir çıkar bulup o çıkardan da kendini haklı çıkarmaya çalışırdı.
Yağız buydu hayatı hep karanlık sırlarla olan bir çocuk ve o karanlık sırların arasında bende gün geçtikçe boğuluyordum.Okula başladığım gün ki nefret sanki içimde tekrar belirmişti o nefreti iliklerime kadar hissediyordum.Ondan artık soğmaya başlamıştım her ne kadar gün geçsede sırlar yavaş yavaş gün yüzüne çıkıyordu ve buda ondan nefret etmeme bile yetiyordu.
Arkama bakmadan hızlıca koşmaya başladım o ise şaşırmış bir şekilde arkamdan kayla diye bağrıyordu.
Nefes nefese kalmıştım biraz durup nefes almak istedim arkama baktım o yoktu sahile gelmiştim bankların birine oturup derin bir nefes alıyım diğerken ağzıma kapatılan elle nefesim yarım kalmıştı.
Yağız: Bana söz vermiştin kayla anneni gördükten sonra benden ayrılmıcana söz vermiştin.
Ellerini ağzımdan tüm gücümü kullanarak çektim ve bir adım geriye atarak konuşmaya başladım.
Kayla: Evet söz verdim ama bu seninle BİZ DİYE BİRŞEY OLCAĞIMIZ ANLAMINA GELMİYOR....
Arkamı dönüp sessizce ağladım artık yorulmuştum bu hayattan ne sır varsa çıksın artık gün yüzüne...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
OKULDAKİ SERSERİM
Teen Fictionİki insan birbirinden neden bu kadar çok nefret eder? Bir erkek bir kızın bu kadar çok cesaretli olmasından korkarken,bir kız bir erkeğin sesinden bu kadar çok neden korkar? Aynı okulda ve aynı sınıfta olmalarına rağmen birbirlerine olan nefre...
