Μόνο Ένα...

ΓΡΗΓΟΡΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ

Γ-"Τι έγινε???"
Ε-"Το...το κεφάλι μου... θα σπάσει..."
Γ-"Ειρήνη ηρέμησε περίμενε να σου φέρω λίγο νερό..."
Ε-"Σε παρακαλώ πηγαινε με στο νοσοκομείο...ΓΡΗΓΟΡΑ..."
Γ-"Γαμωτο ούτε να θυμώσω μαζί σου μπορώ... έλα παμε"

Την σήκωσε προσεκτικά από τη θέση της ,ενώ η ανάσα της γινόταν όλο και πιο βαριά...
Γ-" Ειρήνη πρέπει να ηρεμησεις λιγο δε θα προλάβουμε να φτάσουμε στο νοσοκομείο..."
Η κοπέλα όσο κι αν προσπαθούσε δε μπορούσε να ελέγξει την αναπνοή της ...
Γ-"Ειρήνη θέλω να εστιάσεις στα μάτια μου και να επαναλαμβάνεις μετά από μένα οκ???"
Ε-"Θα...θα...προ...σπαθησω..."

Κοιτάχτηκαν στα μάτια και χάθηκαν και οι δύο σε μια άβυσσο.... τα ματια της ειναι τοσο ομορφα σκεφτηκε...
Ε-"ΓΙΏΡΓΟ..."
Γ-"Ναι επανέλαβε η..."
Ε-"Η"
Γ-"ΚΥΡΊΑ ΜΑΡΙΑ..."
Ε-"ΚΥΡΊΑ ΜΑΡΊΑ..."
Γ-"ΚΆΘΕΤΑΙ.."
Ε-"ΚΆΘΕΤΑΙ.."Η ανάσα της κοπελας άρχισε να επανέρχεται στους κανονικους της ρυθμους... τον κοιτουσε στα ματια και ξεχνουσε ότι κι αν είχε συμβεί νωρίτερα....
Γ-"Είσαι καλύτερα??"
Ε-"Ναι αλλά σε παρακαλω πηγαινε με στο νοσοκομείο..."
Γ-"Αυτό εννοείτε αλλά Είσαι καλύτερα έτσι???"
Ε-"Ναι είμαι καλύτερα..."
Γ-"Πάμε λοιπον"

(... )

Γιατρός-"Κι εσείς είστε ο...."
Ο Γιώργος και η Ειρήνη κοιτάχτηκαν...τι ήταν φίλοι,απλοί γνωστοί... κι αυτό το περίεργο συναίσθημα που ένιωσαν όταν κοιτάχτηκαν στα μάτια...ήθελαν να φιληθουν τόσο πολύ....να πάρουν ο ένας την ανάσα του άλλου κι ο Γιώργος ένιωθε πως αυτό θα επανέφερε την καρδιά της πιο γρήγορα στους κανονικους της ρυθμους...Κοιτάχτηκαν σαν να σκεφτόταν το ίδιο πράγμα

Γ-"Είμαι το αγόρι της" πεταχτηκε ο Γιωργος
Γιατρός-"Μάλιστα...θα μπορούσατε να βγείτε έξω να εξετάσω την κοπέλα??"
Γ-"Μάλιστα.... μωρό μου θα με έξω και θα περιμένω οκ??"
Ε-"Ναι γλυκέ μου" του είπε αδύναμα ενώ αυτος τη φιλούσε απαλά στο μέτωπο... Εκείνη τη στιγμή ένας μικρός ηλεκτρισμός διαπέρασε τα σημεία επαφής τους και ο Γιώργος πεταχτηκε μην ξέροντας τι συνέβη και έφυγε βιαστηκα από το δωμάτιο...
Γιατρός-"Σ'αγαπαει πολύ εεε??"
Ε-"Ε....ναι..Ναι πάρα πολύ μπορώ να πω..."
Γιατρός-"Χαίρομαι... έλα να δούμε την πίεση σου..."

(...)

Γ-"Γιατρέ τι έγινε πως είναι??"ρώτησε βιαστηκα το παλικάρι όταν είδε τον γιατρό να βγαίνει έξω από το δωμάτιο της Ειρήνης...

Γιατρός-"Είναι εντάξει τώρα μου είπε για τον τρόπο που καταφέρατε να επαναφέρεται τη καρδιά της στους σωστούς ρυθμούς και η μέθοδος σας ήταν πολύ αποτελεσματική.... Την έπιασε κρίση άγχους... μάλλον μια κατάσταση της θύμισε μια κακη ανάμνηση και την τάραξε αρκετά..."
Γ-"Μάλιστα... σας ευχαριστώ...μπορώ να τη δω???"
Γιατρός-"Βέβαιος... περάστε..."

(Τοκ-τοκ)

Ε-"Περάστε..."
Γ-"Γεια...."
Ε-"Γεια..."
Γ-"Πως είσαι..??"
Ε-"Καλύτερα...πολυ καλύτερα...."
Γ-"Χαίρομαι...Θέλω να σου ζητήσω Συ γνώμη... Δεν ήξερα πως θα σε αναστατωνα τόσο..."
Ε-"Δε χρειάζεται να απολογησε δεν έγινε τίποτα..."
Γ-"Ε ναι μονο πηγές στο νοσοκομείο και ήσουν έτοιμη να πεθάνεις..."
Ε-"Είδες... λεπτομέρειες..."
Γ-"Χα τελικά εισαι καλή παρέα..."
Ε-"Επαναλαμβανεσαι....Και στο μπαράκι τα ίδια έλεγες...."
Γ-"Κανεις δεν ειναι τέλειος..."
Ε-"Να σε ρωτήσω κάτι???"
Γ-"Παρακαλώ..."
Ε-"Όταν ο γιατρός ρώτησε τι μου είσαι γιατί είπες το αγόρι μου???"
Γ-"Γιατί αυτό μου ήρθε πρώτο στο μυαλό..."
Ε-"Ααα... μονο αυτό??"
Γ-"Ν...Ναι τι άλλο δηλαδή..."
Ε-"Όχι τίποτα.."

Η αμηχανία εκείνη τη στιγμή ήταν πολύ έντονη και από τις δύο πλευρές και έστρεψαν το βλέμμα τους αλλού...

Γ-"Να σε ρωτήσω κι εγώ κάτι τώρα...??"
Ε-"Ότι θες.."
Γ-"Ο γιατρός είπε πως έπαθες κρίση άγχους επειδη μια κατάσταση σου θύμισε μια κακη ανάμνηση από το παρελθόν... τι έχει γίνει???"

Η κοπέλα γύρισε το κεφάλι πάλι σ αυτόν και δεν ήξερε τι να πει...

Ε-"Ήταν μια κακη περίοδος στη ζωή μου... Αυτό είναι όλο..."
Γ-"Πολύ κακη μάλλον...Πως τον έλεγαν..."

Είχε καταλάβει τα μάτια του τον πρόδιδαν... Δεν ήθελε να του πει δεν ήταν έτοιμη να το συζητήσει με κάποιον... Ούτε στη Βενετία το είπε...
Αλλά μαζί του ένοιωθε μια οικειότητα ...ένοιωθε πως μπορούσε να του πει τα πάντα...Τον κοίταξε στα μάτια αυτά τα γαλάζια υπέροχα ματια και όλο το σώμα της ανατρίχιασε...
Το ίδιο ένιωσε κι αυτός...Ένα ζευγάρι παρασινα ματια καρφώνονται μέσα στα δικά του και χάνει τα λόγια του, τη βλέπει τόσο ευάλωτη...Σαν ενα παιδί που θέλει μια αγκαλιά για να νοιώσει ασφαλές...

Ε-"Τον έλεγαν Μάριο...." Δεν ήξερε γιατί του το είπε απλώς ήθελε να το πει σε κάποιον...