Kabanata 9

60.5K 791 47
                                    

Kabanata 9

Never without him


I blinked many times. Is this real? Nagkagulo ang mga tao rito. Sumisikip yung dibdib. Hindi ko alam ang gagawin ko. Please Aly wake up! This is just a nightmare. I closed my eyes and open it. No, Aly...this is true. No. Please. No. God. No. Please.

I walk toward the ambulance pero bigla iyong umandar. Gideon, Gideon. Please be okay. I almost fell on the ground but someone grabbed me. He hugged me.

"He's going to be okay." Andy.

But I breakdown. "Gi-gideon. Si Gideon. Andy." Hindi ko na makita maigi ang mukha ni Andy dahil sa luha ko. Parang wala ng tigil iyon pagbagsak. "Gideon. Si Gideon, Andy...yung ulo niya. Si Gideon." Hindi na ako makatayo ng mabuti. Andy is holding me, tightly. Kasi kahit anong oras babagsak ako.

"Aly..."

"God, Andy...si Gideon ba 'yon?" Andy holds my face.

"He's going to be all right. Okay Aly." Umiling ako. Hindi.

"I want to see him...please. Please Andy."

"Not now. I'm sorry." Bakit? Wala ba akong karapatan makita siya. Damn, God. No. He's all right. Right? He's okay. Oh my God. No. Hindi ako makapag-isip.

I jerked Andy's hand. "I'm going to see him now, Andy. Siya ba 'yon? O iba?  I want to see him!" I'm damned right now. Hindi ko na marinig iyong pinagsasabi ko. Gusto kong makita siya. Gusto kong makita maayos lang siya.

And now I'm begging Andy. "Please. Please." My tears are uncontrolled. Hindi na mapigil. "Parang awa mo na Andy." I begged Andy and kneeled down to him. Please.

"I'm sorry, Aly."  I saw pain in his eyes.

No. No.

"Dammit, Andy!"  I hear someone's shout. It's Karl. He helps me to stand up.

"She's not okay to be in the place, Mr. de Vera...the media—" Andy was interrupted

"Fuck media. She just wants to see him! I don't really know what happened? I want to see him, too! Siya ba 'yon? Iyong pinasok sa ambulansya?" Karl holds my hand, tightly. Hinigpitan ko ang hawak ko roon. Ngayon ko lang nakitang nagalit si Karl. Yung shirt niya may dugo. Oh my God.

 At nagsimula ng maglakad si Karl sa kotse. Sabay kaming naglakad patungong kotse. Hindi pa rin tumitigil yung luha ko at pagnginig ng mga tuhod ko.

"Karl..." He holds my face.

He nodded. He didn't know, too. Di namin alam kung si Gideon yon. He kissed me on the forehead. Pagkatapos nun ay sumakay na kaming kotse. Kinakabahan ako. Natatakot.

Hindi ko alam gagawin ko. Nangangatog pa rin ang mga kamay ko at hindi ako mapakali. Okay na kaya siya? Hindi mawala sa isip ko yung itsura niya nung nilabas siya sa kotse. Walang siyang malay. His head was bleeding.

Oh my God.

Naramdaman ko na lang ang kamay ni Karl sa kamay ko. I looked at him. Nakafocus lang siya sa daan. Maraming salamat kay Manager kasi siya yung magdadala sa akin kay Gideon.

"Salamat Karl." I saw Karl glanced at me. Thank you Lord, for giving Karl and Nica to me. Maraming maraming salamat. Alam ko Panginoon, kayo na pong bahala kay Gideon. I closed my eyes for the prayer.

When I opened it, nakita ko ang mga media sa gate ng hospital. Hindi sila pinapasok mabuti na lang pinapasok kami kasi sa connection ni Karl. Sa likod kami dumaan para maayos kaming makapasok ng hospital. San Mateo Private Hospital is too big. Mabuti na lamang maagap ang nasa reception. Nakumpirma na na Emergency Room si Gideon. Hinihingal kaming pumunta roon at tinanong iyong nurse.

U.N.I. (Book 2 of U.N.I. Trilogy) (SC, #2)Where stories live. Discover now