Seungkwan's
"Wala pa rin si Han." Sabi ko habang nakatingin sa pintuan ng room namin.
Isang linggo ng hindi pumapasok si Jeonghan, nag-aalala na ko sa kanya. Pati mga messages ko, hanggang seen nalang.
Gago kasi tong si Seungcheol e. Kung hindi lang sila naglandian sa Garden at hindi niya nakita yun hindi naman mag aabsent ng ganito si Jeonghan.
I sighed.
"Ang lungkot ni Seungkwan!" Sigaw ni Seokmin.
"Hansol, lapit ka daw kasi sakanya nang sumaya naman." Sabi ni Minghao.
Napatingin naman ako sa kanila. Aba mga pakyu to ah.
Tumingin naman ako kay Hansol na ngayon ay nakatingin sakin at nginitian ako.
Umiwas ako ng tingin 'day, gwapo talaga tong amerikanong hilaw na pinaglihian sa airport na to. Sarap reypin.
Napailing nalang ako. Pagkalipas ng ilang minuto ay dumating na rin si Ms. Jung.
"Wala pa rin si Mr. Yoon?" Pormal na sabi ni Ms. Jung.
"Wala pa rin, Ms." Sagot namin nila Seokmin. Napatango nalang si Ma'am at nagsimula ng magturo.
Maya maya ay biglang may kumatok sa pintuan namin habang nagtuturo si Ms. Jung, lumapit naman siya dito at binuksan habang busy kami na kumokopya ng sinulat ni Ma'am sa board.
"Bakit kailangan pa ng kopya, meron naman tayo libro." Rinig kong sabi ni Junhui.
"Kung ayaw mong kumopya, edi wag. Choosy neto." Sabat naman ni Minghao sa kanya.
"Ay hehe. Sorry na babe." Sabi ni Junhui.
"Don't call me babe. Tayo ba ha? Tayo?" Mataray na tanong ni Minghao.
Tumahimik nalang silang dalawa ng nagsalita si Ms. Jung na dahilan na pagtingin ko sa harapan.
"Mr. Yoon, welcome back." Sabi ni Ms. Jung kay Jeonghan.
Diretso umupo si Jeonghan sa tabi ko at tumingin sakin at nginitian ako.
YOU ARE READING
Minamahal Pa Rin Ako ⚣ jeongcheol
Short StoryAng istoryang umiikot sa pag-iibigang inakalang mali sa tamang oras ngunit naging tama sa maling oras at panahon. Pag-ibig na kahit ilang beses nang nasasaktan, patuloy at patuloy pa ring mamahalin ang iisang taong nagbigay sa kanya ng sakit at liga...
