Zwevende Tonen

6. 18 voor altijd

Mijn leven kan bijna niet mooier zijn,
ik ben 18 kijk naar mij.

Hij was er klaar voor.
Vandaag werd hij 18, eindelijk.
Hij was een jaar ouder dan zijn vrienden, maar dat vond hij helemaal niet erg. Nu zeker niet. Nu was hij de enige volwassene in de groep. En die moet er toch ook zijn dacht hij.
Hij was benieuwd wat zijn vrienden zouden voorbereid hebben.

Hij had nog geen stap binnen gezet of hij werd al gefeliciteerd door verschillende fans. Op het einde van de bende stond de directrice. "Gelukkige verjaardag, Alex" zei ze rustig. "Bedankt" antwoordde hij met een glimlach. Hij liep verder, op zoek naar zijn vrienden.

Jonas, Mila, Jimmy en Charlie hadden samen vanalles geregeld, maar daar mocht hij natuurlijk niets van weten. Ze waren diep in overleg toen ze ineens werden opgeschrikt. "Hey jongens" riep Alex enthousiast. "Hey Alex, we waren helemaal niet geheimzinnig aan het doen hoor" riep Jimmy geschrokken. Alex lachtte. Jimmy toch. Wat volgde waren gesprekken over huistaken, bananen en een grappig verhaal van Jimmy. Hij was die ochtend van zijn fiets gevallen. Typisch dacht Alex maar waar blijven mijn verjaardagswensen? vroeg hij zich af.

De dag ging snel voorbij. Alex werd door iedereen gefeliciteerd. Behalve door zijn vrienden. Hij gooide teleurgesteld zijn kluisje dicht. Nog voor hij zich kon omdraaien werd hij vastgegrepen en geblinddoekt. "Jij dacht toch niet dat wij je gingen vergeten" klonk een stem die hij al snel kon thuisbrengen. Het was Charlie. Ze zijn me dus niet vergeten.

Kom me halen, ik heb lang genoeg gewacht.
Veilig weg in mijn cocon.
Als je van me houdt, vertrekken we vannacht.
Naar het zuiden naar de zon.

Zijn vier beste vrienden namen hem mee naar het park. "Komaan neem die blinddoek eens af" Alex werd ongeduldig. Mila schoot in de lach en nam zijn blinddoek af. Het hele grasplein was verlicht met lampionnen en in het midden lag een gigantisch picknick deken. Hij keek vol verbazing naar zijn vrienden. "Kom ga zitten" zei Jonas. Alex ging op het deken zitten en Jonas nam zijn gitaar. De rest ging er rond zitten.

"18 voor altijd, dat is wat hij wil..." Mila zette in. Jonas begeleidde op gitaar en Jimmy en Charlie zongen de perfecte backing vocals. Hij kreeg tranen in zijn ogen. Dit was het beste. Zij waren het beste in zijn leven. Eeuwige vriendschap, vriendschap voor altijd. Dat is wat hij wou. Hij dacht aan hoe hun levens zouden veranderen binnen een aantal jaar. Hij was bang om hen kwijt te geraken. Om een andere weg in te slaan. Maar ergens wist hij dat hij zich geen zorgen moest maken. Zijn lange, lieve leven lachte hem toe. En daar zijn zijn vrienden een deel van. Dit is hoe hij verder wou leven, dit is hoe hij oud wou worden. Met hen aan zijn zij. Want samen stonden ze sterk.

18 voor altijd,
dat is wat hij wil
en als hij dat kon
zette hij de wereld stil.

Dit is echt geen goed hoofdstuk, ik weet het. Maar ik wou jullie toch nog eens iets geven.
Reacties = lief

Beverpoot.