Sar beni bağrına
Ya da raylarina yatır trenin
Cikagel
Ummuyorum seni
Ellerini dik ellerime
Ya da bir kabzasini silahın
Barış çığlığı doğuran güneş gibi
Deş etimi
Hiç üşenmeden elini kanlı tenime
Boşluğuna ruhumun daldir
Ya da nehrin kıyısına bırak ölümü
Leş kuşları doysun
Ormanın koynuna
Toprağın pasına
Yanıp tüten bedenimin dumanı sinsin
Açtığımda gözümü
Kemikleri sayılır bir it gibi
Ya avucunda uyanayim
Ya da toprak kara
Ölümün şiiri okunurken bağ beni ellerinle
Kes fotoğrafından beni
Deş beni, def beni
Düşünden sil
...
Yere düşsem yılan
Göğe çıksam karga
Bağ beni bağrına
Ya da ölümden çekil.
YOU ARE READING
KÖTÜRÜM EDEBİYAT
PoetryHiçbir şekilde literatüre geçmemiş sokak yaşamları, en olmadık zamanlarda ağza kurulmuş ıslıklar,gecenin körü el altından düş aramaya çıkıp teneke borulardan akan suların sesiyle aklı uçup gidenler,içtiği son kahvesi belki de hayatının en değerli an...
