- KADIN -

51. bölüm - korku

Azalan vote sayısı, üzülen bir ben. Araya fazla zaman girse de - ki aylarca bir zaman değil  - vote ve yorumların bu denli düşmesi üzdü beni. Finale sayılı bölüm kalmışken düzelmesini istiyorum canlar. Yardım edin.

ONA KADAR SAY Adlı hikayeme göz atarsanız sevinirim.

Zeynep

Gece  karnımdaki el darbeleriyle açtım gözlerimi. Kerem diye tahmin ediyordum ama kocacığım mışıl mışıl uyurken afacan oğlumuz altındaki beziyle,  ağzındaki emziğiyle  ortamıza girmiş, göbek deliğime parmağını sokmaya çalışıyordu. Dikkatini öyle vermiş ki kıkırdadım bu haline. Sesimi duyduğunda bana çevirdi bakışlarını. 

"Annecim, ne yapıyorsun?"

"tardeşle tonuşcaam"

"göbek deliğimden bir yere varamazsın anneciğim. Sabret biraz, az kaldı. Gelecekler yakında yanına."

"şiidi tonuşcaam"

"ama gece şimdi. Uyuyorlardır hem , hadi sen de uyu"

"uyuyodular mıı?"

"hı hı" kandırmanın en kolay yolu. Gecenin bu köründe bile içimde kıpır kıpır yavrularım ama abimize söylemeyeceğiz tabi.

"buuda uyucam"

"uyu bebeğim" yanağımdan öpüp babasına sarıldı. Benden çok kereme düşkün zaten. Oğlumuz tam bir babacı. İki kişilik yatakta beş kişi yatıyoruz, hadi hayırlısı! Zorlanarak da olsa sırtımı döndüm onlara. Oğlum uyurken kardeşlerine vurur mazallah.

Ertesi güne erkenden başladım. Keremi işine yolcu ettim. Bebeklerimizin doğumuna az kalsa da ne kocama ne de oğluma gösterdiğim ilgiyi azaltmayacağım.

Miniklerimin dokuzuncu aya girmelerine çok az kaldı. Anlayacağınız kısa bir süre sonra yanımızda olacaklar inşallah.

Bir çok ihtiyaçlarını aldık. Kızımızın odası zaten hazırdı. Oğlumuz içinde babacığımız elini hızlı tutarak en az yağız ve minik çileğimizin odası kadar güzel bir oda hazırladı bebeğimize.