"Γειά." Του λεω ενω τον πλησιάζω.
"Θες να πάμε μαζί?" Με ρωτάει ο Ethan.
"Ναι φυσικά." Του απανταω και αρχίζουμε να περπατάμε.
"Πως είσαι?" Με ρωτάει.
"Καλα. Εσυ?"
"Το ξέρεις οτι δεν υπάρχει η απάντηση 'καλα'? Όποιος λέει ενα σκετο 'καλα' ψεύδεται. Υπάρχουν τοσα συναισθήματα που νιώθεις και εσύ λες ένα απλο 'καλα'?"
"Συγγνώμη δεν ήθελα να σε νευριασω."
"Δεν με νευριασες απλα σου εξηγώ. Τώρα απάντησε μου πως εισαι?"
"Λιγάκι περίεργα. Ηταν περίεργη η πρώτη μερα εδώ."
"Ναι το χει αυτό η Virginia, είναι περίεργη."
Για ενα δεκάλεπτο περπατούσαμε χωρίς να μιλάει κανεις μέχρι που φτάσαμε στο σχολείο.
Ενα κορίτσι κατευθυνόταν προς εμάς. Με καστανα μαλλιά και ενα τεράστιο χαμόγελο.
"Γεια σας!" Μας λέει.
"Γειά." Λεω κάπως διστακτικά γιατί δεν την ξέρω.
"Ethan αυτη είναι γειτόνισσα σου?" Τον ρωτάει η καστανομαλλα κοπέλα.
"Ναι. Γαβριελα απο εδώ η Κρίστι. Κρίστι απο εδω η Γαβριελα." Μας συστήνει ο Ηθαν.
Μου δίνει το χερι της για χειραψία η Κρίστι και ανταποδίδω.
Κοιτάω βαθια στα μάτια της. Φενεται συμπαθητική.
"Χάρηκα για την γνωριμία Γαβρι."
"Κι εγώ. Γαβρι?"
"Συντόμευση. Το Γαβριελα είναι μεγάλο." Μου λεει ενω έχει αυτό το υπέροχο χαμόγελο.
"Οκ το δέχομαι."
Χτύπησε το κουδούνι και πηγαμε στις τάξεις μας.
Μπαίνω στην τάξη και κοιτάω τα παιδιά. Με κοιτούσαν ολοι με ένα βλέμμα απορίας και γενικά με κοιτούσαν σαν βλαμμενα.
Τα αγνοω και κάθομαι διπλα στην Κρίστι.
Το μάθημα αρχισε και η μερα περασε σχετικά ήσυχα. Είναι πολυ συμπαθητική η Κρίστι μπορω να πω οτι ταιριαξα πολυ μαζι της.
Αρχίσαμε να περπατάμε προς το σπιτι μαζι με τον Ηθαν.
"Λοιπόν....πως σου φάνηκε η Κρίστι?" Με ρώτησε ρίχνοντας μου κλεφτές ματιές.
"Πολυ συμπαθητική."
"Θες να συναντηθούμε το απόγευμα? Να κάτσουμε να τα πουμε."
"Σπίτι σου?"
"Οχι οχι αστο καλύτερα. Οχι σπίτι μου. Δεν γίνεται."
"Μα γιατί?" Ρώτησα και το χα ήδη μετανιώσει.
"Εχω τους λόγους μου." Είπε φανερά εκνευρισμένος.
"Καλα συγγνώμη δεν ήθελα να σε πιέσω."
Δεν μου απάντησε και συνεχίσαμε να περπατάμε.
Φτασαμε στη γειτονια και αφου αποχαιρετιστηκαμε κατευθύνθηκα προς το σπιτι μου.
Άνοιξα την πόρτα και αυτο που είδα με σόκαρε.
Ήταν ο Τζακ και ο αδερφός μου. Τι κάνει αυτος μαζι με τον αδερφο μου?
"Καλως την κουκλαρα!" Με χαιρετάει ο Τζακ.
Παω να φύγω αλλά σηκώνεται και με πιάνει απο το χερι μου.
"Γιατί με αποφεύγεις?" Με ρωτάει και εγώ τραβάω το χέρι μου.
"Απλα ασε με!" Φωνάζω και ανεβαίνω στο δωμάτιο μου.
Μπαίνω στο δωμάτιο μου κλείνοντας την πόρτα απο πίσω μου.
Ξεφυσαω δυο φορες και παω στο γραφείο μου. Ανοίγω το κουτάκι με την μπίλια. Βγάζω την μπίλια, την παίρνω και ξαπλώνω στο κρεβάτι μου.
Την επεξεργάζομαι.
Είναι τοσο όμορφη αλλά δεν ξέρω γιατί ασχολουμε τοσο πολυ με αυτήν. Δεν έχει νόημα! Εννοώ τι σημαντικό μπορεί να χει? Είναι τοσο άσκοπο ολο αυτό!
Ακούω τον χτύπο της πόρτας και βάζω γρήγορα την μπίλια στην τσέπη μου.
Μακαρι να μην είναι αυτος. Παιρνω μια ανάσα.
"Πέρνα." Λεω και η πόρτα ανοίγει.
Μπαίνει μεσα και κλείνει την πόρτα.
"Ήρθα να συζητήσουμε." Μου λέει και καθαιτε δίπλα μου. "Μονοι μας. Ολα είναι καλύτερα οταν είμαστε μόνοι." Συμπλήρωσε.
"Γιατί μου τα λες ολα αυτα?" Τον ρωτάω και μου χαμογελάει.
-----------------------------------------------
Αλο!!!
Μικρό και οχι κατι το ιδιαίτερο αλλα ελπιζω να σας αρεσε!
Bye strawberries!❤❤❤
V&C
YOU ARE READING
Sweet Serial Killer
Mystery / Thriller|Book 1| Στεκόταν μπροστά μου και με κοίταζε κρατώντας το ματωμένο μαχαίρι του. Το αιμα έσταζε και έπεφτε στο λευκό χιόνι. Με πλησίασε και έσκυψε. Ήμασταν τοσο κοντά που μπορούσα να νιωσω την καυτή του ανασα να χτυπά το παγωμένο πρόσωπο μου. --- Η G...
