Sweet Serial Killer

part 25

Ανοίγει την πόρτα και με τραβάει μέσα. Κλείνει την πόρτα απο πίσω του και πηγαίνει στο τζάκι. Κάθομαι και τον κοιτάω να ανάβει το τζάκι ενώ δεν κάνω την παραμικρή κίνηση φυγής.

Μου κάνει νόημα να πλησιάσω στο τζάκι.

Πάω κοντά στο τζάκι αλλά χωρίς να πλησιάζω τον άνδρα.

"Γιατί δεν με σκοτώνεις?" Τον ρωτάω και στρέφει το βλέμμα του άλλου.

"Θα έπρεπε να με είχες σκοτώσει. Έτσι έκανες και με τους άλλους..." Συμπληρώνω ενώ συνεχίζω τον μονόλογο. "Δεν φοβάσαι μην πάω στην αστυνομία και τα πω όλα?"

Δεν λέει τίποτα παρα μόνο με κοιτάει στα μάτια.

Η ώρα περνάει κάπως έτσι. Να μην μιλάμε και εγώ να σκέφτομαι το ποσό τρελή είναι αυτή η κατάσταση. Έχουν αισθήματα οι δολοφόνοι?

"Μίλα μου...λύσε τις απορίες μου." Του λέω ενώ εχω αρχίσει να νυστάζω.

Μου κάνει νόημα να κάνω ησυχία και σηκώνετε πάνω. Μου δείχνει το κρεβάτι στην γωνία "Εδώ θα κοιμηθείς."

Δηλαδή τώρα εγω παίζω τον ρόλο του κρατούμενου?

"Δεν θα με αφήσεις να φύγω?"

Σηκώνεται, κλειδώνει την πόρτα και κουνάει αρνητικά το κεφάλι του.

Αρχίζω και πανικοβαλλομαι!

Σηκώνομαι απότομα και αρχίζω να χτυπάω την πόρτα για να την ανοίξω αλλά αυτός με μια κίνηση με ριχνει κάτω.

Έρχεται κοντά μου και μου ψιθυρίζει στο αυτί μου κάνοντας με να ανατριχιασω για κάποιο λόγο "Δεν θα σου κάνω κακό. Αλλά θέλω να συνεργαστείς και εσύ."

Εγνεψα καταφατικά και πήγα στο κρεβάτι να ξαπλώσω

Πήρε μια κουβέρτα και με σκέπασε. Χάιδεψε το μάγουλο μου κάνοντας με να απορώ.

Με σκέπασε....με φρόντισε. Δεν θέλει να μου κάνει κακό μάλλον.

Πήγε στο τραπέζι και τον παρατηρούσα να βρέχει ένα χαρτί και να καθαρίζει το αίμα απο το μαχαίρι. Έπλυνε τα χέρια του και προσπαθούσε να καθαρίσει ότι σημείο είχε αίμα.

Γύρισε και με κοίταξε. "Κοιμήσου." Ήταν το μόνο που ειπε

Έκλεισα τα μάτια μου και άφησα τον εαυτό μου να ξεκουραστεί.

___________________

Ξύπνησα το πρωί και κοίταξα τριγύρω γι αυτόν αλλα δεν ήταν πουθενά.

Σηκώθηκα και άρχισα να βαράω την πόρτα χωρίς αποτέλεσμα όμως.

"Άσε με να φύγω!!!" Φωνάζω μα δεν με ακούει κανείς.