Şişman Prenses(Ara Verildi)

4.Bölüm

Saraya girdiğimde gizlice o kişiyi görmek için saray korumalarıyla konuşuyor gibi lafa tutmaya çalıştım. Atlarını sarayın arkasına koymuşlar ve kendi korumalarıyla her biri saraya doğru geliyorlardı. Kalbime sağ elimle vurarak "senin sorunun ne?!"diye bağırdım bunu içimden söylediğimi sandım fakat herkes bana bakınca dışımdan söylediğimi anladım o kişi bana bakıp gülüyordu eminim çok kızarmıştım. O kişiden gözlerimi alıp etrafa baktığımdaysa herkesin bana şaşkınlıkla baktığını farkettim. Aklıma hiçbirşey gelmiyordu sadece aklıma gelen şeyi düşünmeden yaptım.Evet yaptım.

"Kalbim acıyor çok çalışıyorum...Aaartık ddayanamıyoruuum..."

dedim ve kendimi nazikçe yere bıraktım.Nazikçe dediğim şey aslında bir o kadar da acılıydı. Yerden kalkmak istemiyordum eminim daha fazla rezil olmuştum.Birisinin geldiğini duyuyordum sesi kalın fakat insanın içine işliyordu.

-Çabuk görmüyor musunuz?! Birisi bayıldı acele edin!

-Efendim hemen görevlileri çağıracağım bu kargaşa için çok üzgünüm...

-Acele et!

bu sese itaat eden kişi geri geldiğinde ayak sesleri daha fazlalaşmıştı herhalde beni almaya geldiler diye düşünürken yanılmamın ve yanımda duran kişinin bir prens olduğunu anlamam uzun sürmedi.Bir başka biraz kalın fakat zarif sesli birisi

-Efendim artık sizde gitmelisiniz diğer prensler kraliçenin yanına gitti.

-O bir hizmetçi olabilir fakat onu bırakamam

-Aama efendim

-Onunla ben ilgileneceğim

-Eefendim yapmamalısınız!

-Sen karışma buna!

-Ppeki efendim

Bir çift nazik elin beni kaldırmaya çalıştığını hissettim "aaahh Tanrım hayır hayır hayır olmaz yapmamalısın olamaz! Beni nasıl kaldırırsın hadi ama görmüyor musun? Lanet olsun!" diye içimden geçiriyordum.Kalın sesli kişinin biraz önceki korumaya soru sorduğunu anladım.

-Bu kızı nereye götürebilirim?

-Eefendim alt katta saray doktoru var o bakabilir

-Tamam teşekkürler

-Aaah eefendim asıl ben teşekkür ederim.

Bir çift el beni yukarı kaldırdı şimdi birinin omzunda asılıydım "aman tanrım cidden beni kaldırmıştı dur biraz elleri....elleri cidden benim popomda mıydı?! hadi ama!" diye kızgınlıkla söyleniyordum biraz yürüdükten sonra basamaklara geldiğimizi farkettim popomu daha da kavradı ve aşağıya inmeye başladı."uyansam nasıl olur acaba?! Cidden yapabilir miyim? Hayır hayır bunca eziyet ettikten sonra yapamam!"diyerek vazgeçtim.Merdivenlerden indikten sonra saray hastanesinin doktorları prense koşuyorlardı ki bu ayak seslerinden belliydi.

-Eefendim neler oldu?

-Bilmiyorum ona bakmanız gerekecek

-Ppeki efendim şu odaya girerseniz ilgileneceklerdir.

-Peki ona iyi bakın

-Peki efendim

Lafları beni derinden etkiliyordu tanımadığı biri için böyle düşünmesi gerçekten inanılmazdı.Odaya girdiğimizi hissediyordum beni bir yatağa nazikçe bıraktı ve doktorlara

-şimdilik gidiyorum ona iyi bakın lütfen.

-Peki efendim.

dedi ve yanımdan uzaklaşıyordu.Gözlerimi hızlıca açtım ve ona baktım arkasını görebiliyordum prens giysisi gidiyordu.Bir dakika bu... bu benim prensim! Ne kadar inanılmaz bir prens. Bir anda duraksadı bende hemen yatağa hızlıca yattım.Doktorlar beni muayene etmeye çalışıyordu onun gittiğinden emin olup