Κι εγώ θα ζω στο Λονδίνο...

Κεφάλαιο 5ο

Ξαφνικά ξεκόλλησε από πανω μου.
Εγώ πήγα σε μια γωνιά έκατσα κάτω κι έκλαιγα.
Ηταν ο Γιάννης μαζί με έναν αστυνομικό..ο Γιάννης τον άρπαξε και στη συνέχισα τον πήρε ο αστυνομικός και τον οδήγησε στο περιπολικό.
Έτρεξα στην αγκαλιά του Γιάννη κι εκείνος με έσφιξε.
"Τι πήγε να σου κάνει αυτος?"
"Με..ακουμπούσε παντού..φοβήθηκα πολύ" απάντησα με δυσκολία από το κλάμα
Ακούμπησε το κεφάλι μου πάνω του και μου χάιδευε τα μαλλιά
"Ηρέμησε πέρασε τώρα όλα καλά"
"Δεν θέλω να μείνω άλλο εδώ φοβαμαι"
"Εισαι λουτσα θα κρυώσεις...πάμε σε μια καφετέρια εδώ κοντα" έβγαλε την ομπρέλα και αρχίσαμε να περπατάμε.
Καθησαμε σε ένα τραπέζι.
"Τον αστυνομικό που το βρηκες?"
"Το τμήμα είναι δίπλα από την σχολή σε άκουσα και τον φώναξα"
Παραγγειλαμε και συνέχισα να ρωτάω
"Και τι δουλειά είχες από κει?"
"Η Μυρσίνη μου είπε ότι έχεις γενέθλια,ήμουν και πολύ αυστηρός..ήθελα να σου ζητήσω συγνώμη και εννοείται ότι συνεχιζεις κανονικά μάθημα"
"Χάρη επειδή έχω γενέθλια είναι αυτο?"
"Όχι ακριβώς...Απλά είσαι πάρα πολύ καλή στη δουλειά σου.Ετσι κι αλλιώς θα το μετανιωνα!"
"Η Μυρσίνη που ειναι?"
"Στη σχολη με τον Φώτη παρτην τηλέφωνο να ρθει"
"Δεν έχω την τσάντα μου την ξέχασα στο θέατρο"
"Θα πάω εγώ" είπε και πήρε τον Φώτη
"Ελα Φώτη είμαστε στη καφετέρια δίπλα στη πλατεία..ωραία σας περιμένουμε" το έκλεισε "θα ερθουν"
"Ωραία" απάντησα όμως ήμουν ακόμη ταραγμένη και δε μπορούσα να σταματήσω να κλαιω
"Ηρέμησε τώρα..θα πάει φυλακή και δεν θα σε ξαναενοχλησει"
"Σε ευχαριστώ!Ευτυχώς που ήσουν εκει!" Πηγα κοντά του και τον αγκαλιασα
"Το κάθαρμα που σε στεναχώρησε!Μακάρι να μπορούσα να του δώσω δυο μπουνιές να ρθει στα ίσα του"
Είχε φανατιστει πολύ με αυτό που έγινε.
Τότε μπήκαν μέσα τα παιδιά
Ο Γιάννης σταμάτησε να με αγκαλιάζει.
"Τι εγινε Μελίνα είσαι καλα?"
"Ναι καλά ειμαι Μυρσινη" απάντησα
Παρήγγειλαν κι εκείνοι.
Μετά από λίγη ώρα η Μυρσίνη είπε
"Μελινα πάμε εμείς πρέπει να ετοιμαστούμε για να πάμε στο κλαμπ που λέγαμε"
"Σωστα.Συγνωμη εμείς φεύγουμε"
"Που πατε?" Ρώτησε ο Γιάννης
"Πάμε σε ένα κλαμπ για τα γενέθλια μου" απάντησα
"Είσαι καλά δηλαδή τωρα?"
"Ναι" τον καθησύχασα
"Να έρθουμε κι εμεις τότε να κάνουμε μπουγιο" πρότεινε ο Φώτης
"Ναι να έρθετε!" Ενθουσιαστηκα
"Ωραία πάμε!"

Πήγαμε στο κλαμπ και αρχίσαμε να πίνουμε..
"Πάω κι εγώ λιγο" είπε ο Γιάννης και έφυγε
"Που πάει αυτος ρε Μυρσίνη?"Παραξενευτηκα
"Ε κάπου θα πάει κι αυτός" απάντησε πονηρά
"Τι πονηρό βλέμμα είναι αυτο?"Δεν απαντούσε,έσκυψα το κεφάλι μου"Στη κοπέλα του θα παει!" Είπα και πάλι δεν απάντησε
"Τι με πείραξε?Όλοι έχουν σχέση..αυτός γιατί να μην εχει?Τι του λείπει?"μιλούσα από μέσα σου
Σταματησε η μουσική
"Happy birthday to you,happy birthday to you,happy birthday dear Melina happy birthday to you!"
"Κάνε μια ευχή!" Έσβησα τα κεριά"Χρόνια πολλά Μελίνα" με αγκάλιασε
"Ευχαριστώ Γιάννη.." ξεκίνησε και πάλι η μουσική "δεν το πιστεύω μου τραγούδησε όλο το μαγαζι!"
"Πώς σου φάνηκε το δώρο μου?"
"Εσύ το σκέφτηκες δηλαδη?"
"Ναι!"χαμογέλασε ντροπαλά
"Δώρο ήταν που με έσωσες πριν από αυτον" χαμήλωσα το βλέμμα μου
"Ελα τώρα μην το σκέφτεσαι αυτο..σα να μην εγινε!"

Την επόμενη μέρα ευτυχώς ξεκουραστηκα όμως πέρασε γρήγορα και ήρθε η Δευτέρα..έπρεπε να πάω στο μάθημα και ήταν πρωινό!
"Καλημέρα παιδιά!"κοιταξα γυρω μου"Ο Γιάννης που ειναι?"
"Πήγε να πάρει καφέ κυρία"
Τότε ήρθε..πολύ σοβαρός είπε
"Καλημέρα Δεσποινίς Μελίνα"