There's Something wrong with Carlos

TSWWC_E01C04: Wet, Blood, Death

Pain….

Di yun nalalayo sa akin..

Sa isang tulad kong killer..

Marahil.. kakambal ko na ang salitang yun..

Siguro kung tingin ng iba eh ang mga tulad kong pumapatay eh,, manhid.. walang pakiramdam, di nasasaktan.. well nope.. tao lang din kame.. we feel pain.. deep pain at natatakot ako na maramdaman yun.. kasi ayoko maramdaman yun

Sa tuwing mararamdaman ko yun… di ako mapakali, feel ko  nagmamanhid ang buong katawan ko… nanginginig ako.. and the only way para ilabas ko ang sakit na nararamdaman ko eh pag may tao na akong nasasaktan,,

Ika.. saktan niyo na ko physically,, wala sakin yun.. pero the emotional pain na nararamdaman ko eh para bang pinagsamasamang sakit na pinaramdam ko sa kanila..

Ayoko ng ganitong pakiramdam..

Ayoko..

Naglalakad ako sa gitna ng malakas na ulan.. nakahoodie na black.. nanginginig ako.. di ako nanginginig sa lameg kundi sa gigil na nararamdaman ko,,,

Di ko alam saan ako pupunta… di ako magiging ayos hanggang di ko nailalabas ang nararamdaman kong gigil na to.. tong inis na to.. itong pain na to.. oo.. wasted ako ngayon.. tipong daig ko pa ang bampira sa paghahanap ng maiinom na dugo ng isang biktima

Feel ko ngayon.. napakalobat ko... gigil pero walang lakas.. sabik sa kulay at amoy ng dugo.. sabigk sa mga sigaw ng magmamakaawa,, wala akong magawa ngayon.. gusto ko ilabas lahat ng ito sakin.. di ako magiging ayos aslong na ganito ang nararamdaman ko. kailangan ko makahanap ng paglalabasan nito..

Isa pang factor kung baket ayokong nararamdaman to eh.. inaatake kasi ako ng paranoia,, nagkakaroon ako ng time isipin ang lahat ng ginawa ko… Bullshit… bigla ko nlang naalala ang ginawa ko kay sir Hidalgo..  ang pag threaten ko sa buhay niya.. paano kung may nakwentuhan na siya? Pano kung sabihin niyang pinagbantaan ko siya.. di pwede… masisira lahat ng ito.. kung kelan ayos na ako sa buhay ko.. kung kelan nagiging Masaya ako… di ko kayang isang hambog na tulad ng professor na yun ang sisira sa pinaghirapan ko.. di ko kaya... 

Nanlaki ang mata ko.. lalong bumilis ang tibok ng puso ko, di ako mapakali..…  paano ko aayusin lahat ng to.. paano ko aayusin ang katangahan ko…

Naglalakd ako at sobrang lakas ng ulan at still balisa ako.. ni wala ata ako sa sarili ko ngayon.. pumapasok sa utak ko lahat lahat ng ginawa ko.. ni indi ko alam kung ano dapat ang iisipin ko.. basta magulo.. magulong magulo...

naglalakad ako sa may kalsada sa gitna ng malakas na ulan ng mayamaya eh may naaninag akong familiar na kotse na biglang dumaan sa harap ko…

kotseng pula.. kotseng kilalang kilala ko... Tama kotse yun ni Sir Hidalgo… tanda tanda ko ang kotseng iyun…kotse ng taong hinahanap ko...  papunta siya sa may bayan.. ano kaya ginagawa niya at umalis siya sa gitna ng malakas na ulan na to.. ayos to,, ito na ang pakakataon...

Tumakbo ako… mabilis padin ang tibok ng puso ko.. hinanap ko ang sasakyan ni sir sa lahat ng kanto… di ko dapat palampasin ang pagkakataong to.. di ata kaya ng aking isip na abutan pa ni sir ang bukas.. at baka may mapagkwentuhan na siya… paano kung meron na nga… lalo ako napaparanoid..

Nakita ko ang nakaparadang kotse ni Sir sa may grocery.. tiningnan ko si Sir sa loob at nakita ko siyang namimili ng kung ano ano, canned goods,, alaks... a kung ano ano pa.… lumapit ako sa kotse.. sinubukan kong buksan pero nakalock sinubukan kong ipick lock.. tumingin ako sa paligid.. at baka may nakatingin buti nalang at wala at sa sobrang lakas ng ulan.. marahil nasa mga bahay nila ang mga tao ngayn.. tumingin ako sa bintana at nakita ko si Sirna nagbabayad na sa cashier na.. kaya minadali ko ang pagbukas ng kotse niya,, buti nlang eh nabuksan ko siya bago pa lumabas si sir, pumasok ako sa loob at umupo sa likod na seat.. binuklat ko ang panyo at nilagay ko ang chloroform sa panyo ko (chloroform isang gamot na nakakahimatay)