Kaderimdeki SEN

Bunalım

Çağrı siyah takım elbise giymiş karşımda hiç konuşmadan sürekli ilerliyordu.
"Çağrı beni bekle nereye gidiyorsun"

Çağrının bu durumu beni korkutuyor du . Davranışları anlamlandıramadığım kadar farklıydı
"Çağrı lütfen dur yalvarırım "
Çağrıya sesimi duyurabilmiştim
Durmuştu sonunda "Uçurumun Kenarında "
"Çağrı hareket etme sakın elimi tut hadi"

Başını olumsuz anlamda salladı yürümeye devam etti ,biraz daha giderse aşağıya düşecekti .
"Çağrı hayır, geri dön"

Söylediklerimi takmıyordu bile ,hissiz bir şekilde hareket etmeye devam ediyordu. Uçurumdan aşağı atladı .
"Çağrıııı"
diye çığlık atarak uyandım .
Uyandığımda gözümde bir damla yaş vardı,yaşadıklarım sanki gerçek gibiydi saate baktığımda 05:30 gösteriyor du daha erkendi ne yapmam gerektiğini bilmiyordum Çağrıyı merak ettiğim için mesaj yazdım.
"Çağrı uyandığında beni ara "

gördüğüm rüyanın etkisiyle içim çok kötü olmuştu rüyamda konuşmuştum ama uyandığımda boğazım kuruydu mutfağa indim bir bardak su içtim biraz rahatlamıştım odama döndüm bir anlığına Çağrının hayatımdan gidebileceği düşündüm Sanki tüm hayat bağlantılarım kopmuş gibiydim. Çağrının bir daha bana
"Seni seviyorum " bile diyemeyeceğini düşünmek kalbime bıçak saplanmış Yavaş yavaş ölüyormuşum gibi oluyordu çünkü Çağrı benim herşeyimdi adını koyduğum koyamadığım yani O ben bende Oydum başka hiçbir şey düşünülemezdi .
Uyukum kaçtığı için yatakta bir sağa bir sola dönüp durdum böylelikle az da olsa vakit geçmişti okul saatine bir saatten fazla vardı kendimi biliyordum geç kalırdım hazırlanmaya başlasam iyi olacaktı .
Yavaş yavaş hazırlandım aynaya baktığımda rüyanın izleri yüzümdeydi yüzüm gerçekten yaşamış gözlerim atladığını görmüş gibiydi ortada solmuş bir yüz, morarmış bir göz altlarım vardı. makyajla çökmüş görüntümü halletmiştim kahvaltıya indim annem ve babam sohbete dalmışlardı
"Hayatım yeni bir şirketle ortak oluyorum"

"Tanıyormuyuz "

"Hayır ,Saruhan holding ortak olacağım şirket "

"Hayırlısı olsun diyelim"
Babamın ve bizim adımıza sevinmiştim.Hayatımın başka yönden iyi gitmesi şaşılacak bir durumdu.
Evden erkenden çıktım Savaş yoktu yanlız gidecektim yolda sıkılmamak için kulaklığımı taktım müziğin verdiği duygusallıkla hayatımı düşündüm .Yurt dışından gelmem
Çağrıdan ayrı kalmam ,yeni insanlarla tanışmam ,Yağız diye Psikopatın karşıma çıkması hayatımı değiştirdi iyi yönüde vardı Eylülle tanıştım ama çoğunlukla kötü yönde bu değişimin bir anlamı ismi olmalıydı tesadüf olamazdı olması imkansızdı karma olabilir miydi ama karma olamayacak kadar farklıydı. Biraz düşününce aklıma bir tek neden geliyordu "KADER" di
Olabilir miydi ben kadere hiç inanmazdım ama başıma gelenlerin başka bir açıklaması olamazdı .
Olaylar neden benim başıma geliyordu neden ha neden .
Çağrıyı düşünmem beni fazla bozmuştu duygularımı artık kontrol edemiyordum çok hassas biri olmuştum en küçük olayda gözyaşlarıma hakim olamıyordum yolun ortasında durdum
"Senden nefret ediyorum hayat " diye bağırdım sinirlerim gerçeken bozulmuştu
kaldırma oturdum ağlamaya başladım herşey sandığımdan da zordu keşke hayatımı ,kaderimi kendim şeçebilme şansım olsaydı belki böyle bir durumda olmazdım .
Yoldan geçen arabalardan biri yanımda durdu aşağıya inip bana mendil uzattı.
"Sanırım buna ihtiyacın var " dedi benle beraber kaldırıma oturdu .

"Teşekkür ederim"

"Konuşmak ister misin rahatlarsın "

Tanımıyorum ama yaşadığım durumdan bunalmıştım sanırsam bundan sonra yaşayacaklarım beni yine bunaltmaya devam edecekti .
Rahatlamaya çok ihtiyacım vardı
Teklifini kabul edecektim.yoksa kafayı yememe ramak kalmıştı başka da çarem yok gibiydi .
"Olur " dedim
Sesim olduğundan daha kötü çıkmıştı.
Ayağa kalktı benim de kalkmam için elini uzatti tuttum beni de kaldırdı .
Arabanın kapısını açtı kırmızı üstü açılabilen arabası vardı bindim kararım doğru muydu yoksa yanlış mıydı bilemedim ama sonucu ne olursa olsun binmiştim.
"Anlatmak ister misin ,sadece dinlerim"
Hiç konuşacak mecalim yoktu .