|021|

1.9K 102 7
                                    

Ik laat een zachte kreun als hij me door mijn broek vastgrijpt. "Je moet stil zijn, Lou. Kun je dat voor me doen? Hm?" ik knik.

Hij trekt mijn sweater uit waardoor ik in alleen mijn boxer sta. "Ik ben er klaar voor, Haz."

"Nee, ik wil onze eerste keer speciaal maken." fluistert hij.

Ik kreun. "Ssh." hij drukt zijn mond op die van mij en begint me te zoenen.

"Niet meer kreunen, Lou. Ik houd van je mooie kreunen maar nu moeten we stil zijn." ik knik en bijt op mijn lip terwijl hij op zijn knieën neerzakt.

Hij geeft kusjes op mijn dijen en trekt mijn boxer uit. "Damn." fluistert hij waarna hij zijn hand er omheen slaat.

Hij stopt me langzaam in zijn mond. "Haz," ik kreun binnensmonds. "fuckk."

Hij stopt me er volledig in. "Harry, oh my god." ik kom al snel.

Hij lacht. Ik kijk beschaamd naar beneden. "Hey, het geeft niet. Ik vind het wel een compliment." ik bloos en trek mijn boxer aan.

Ik trek mijn sweater weer aan. "Trek een broek aan, ik wil niet dat Luke je in alleen een sweater ziet." fluistert hij waarna hij een kus achter mijn oor geeft en de badkamer verlaat.

Ik loop naar de logeerkamer en trek een joggingbroek aan waarna ik in mijn bed ga liggen en de dekens over me heen trek.

Ik hoor hard gepraat en muziek vanuit Harry's kamer komen. Ik zucht en trek mijn kussen over mijn hoofd heen. Ik kom niet in slaap door al die herrie.

Ik loop naar hun kamer maar stop voor de deur. Ik doe het voorzichtig open. Luke kijkt grijnzend op van het matras.

Hij zet de muziek zachter. "Wat is er?" vraagt Harry.

"Kan het w-wat zachter? Ik ben moe." Luke lacht en staat op.

"Vind je dit al hard? Ik zal je eens laten zien wat hard is." ik loop achteruit tot ik niet meer verder kan.

"N-Nee, hoeft niet." ik haal diep adem en probeer niet teveel in paniek te raken.

Het duurt veel te lang. "Sla me gewoon." fluister ik.

"Met genoegen." hij ramt tegen mijn kaak aan waardoor mijn hoofd naar rechts schiet.

Ik pak mijn voorhoofd vast van duizeligheid. "Harry." fluister ik.

Hij slaat me nog een keer waardoor ik omval. "H-Harry, please." ik hoor Luke naar beneden gaan.

Harry hurkt voor me neer en streelt over mijn inmiddels rode wang. Hij geeft me een kus. "Sorry, ik wist niet wat ik moest doen." zijn ogen zijn gevuld met tranen.

"Morgen is hij weg, oké? Ik zorg dat alles wat zachter staat zodat jij lekker kan gaan slapen." hij stuurt me naar bed.

Ik ga liggen en begin zacht te huilen. Ik veeg mijn tranen weg en stap het bed uit waarna ik naar Harry's kamer loop.

"Harry?" fluister ik. Hij fronst en kijkt me aan.

"Ja, lou?"

"W-We zouden nog knuffelen."

"Als Luke weg is, ik wil dat je zo veel mogelijk bij hem uit de buurt blijft." ik knik teleurgesteld en pak een shirt uit zijn kast, zodat ik misschien nog een klein beetje kan fantaseren dat hij hier naast me ligt.

Ookal is het maar een heel klein beetje.

why me? // l sWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu