Οι Μυστικοί Πράκτορες 2

Ερνέστο

Μια εβδομάδα είχε περάσει προσπαθώντας να προσαρμοστώ στη συνθήκες διαβίωσης μου εδώ μέσα. Μια εβδομάδα χωρίς κανένα σημάδι του FBI ή του ίδιου του Ίαν.

Έτσι φτάσαμε ξανά στην μέρα της αγοράς. Ένα από τα κορίτσια θα έφευγε από εδώ προς έναν άγνωστο προορισμό χωρίς τη δυνατότητα επιστροφής. Όχι ότι θα το ήθελε. Αν ήταν τυχερή, μπορεί ο αγοραστής της να ήταν ένας καλός νεαρός που θα την έβγαζε από αυτόν τον τόπο. Είχα ακούσει τέτοιες περιπτώσεις.

Αν και ένα τέτοιο ενδεχόμενο ήθελαν να συμβεί στην καθεμία τους, εγώ ήξερα πως σπάνια ίσχυε κάτι τέτοιο. Το συναίσθημα φόβου με είχε κατακλύσει για μια ακόμη φορά. Όμως ήταν χειρότερο. Σε καμία περίπτωση δεν ήθελα να γίνω το παιχνίδι κάποιου που θα ευχαριστουσε τις ορέξεις του.

Όλα τα κορίτσια είχαμε σταθεί σε μια ευθεία γραμμή καθώς ο αγοραστής και ένας απο τους άντρες του Μπέλο, βρίσκονταν μπροστά μας. Ο μαυροντημένος άντρας με παρατηρούσε σκεπτικός. Δεν ήθελα να ξέρω τι τριγυρνούσε μέσα στο μυαλό του.

Ο άντρας δίπλα του φαινόταν γύρω στα 40. Το γκρι κοστούμι και ο χαρτοφύλακας που κρατούσε στα χέρια του προσέδιδαν κύρος. Το πρόσωπο του έδειχνε το ακριβώς αντίθετο.

《Τι προτιμάς; Να αγοραστείς από κάποιον ή να μείνεις εδώ μέσα;》Η συζήτηση που είχα κάνει με Κάρμεν το προηγούμενο βράδυ ήρθε άξαφνα στο μυαλό μου.

《Το δεύτερο》,είχε απαντήσει αμέσως δίχως ίχνος διασταγμού στη φωνή της.

Τώρα στεκόταν δίπλα μου τρέμοντας σαν το ψάρι. Έσφιξα το χέρι της μέσα στο δικό μου για να την ηρεμήσω. Στην πραγματικότητα δεν ήξερα αν προσπαθούσα όντως να ηρεμήσω εκείνη ή εμένα την ίδια.

《Θυμάσαι τι σου είπα χτες, έτσι;》της ψιθύρισα και εκείνη έγνεψε καταφατικά.

Το βλέμμα του αγοραστή στάθηκε πάνω μου και πήρα μια βαθιά ανάσα ενώ απομακρυνα το χέρι μου από κοντά της. Παρατήρησε την κίνηση μου και έστρεψε την προσοχή του πάνω της.

《Νομίζω πως...》,άρχισε να λέει αλλά δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει λόγω του έντονου βήχα που προκλήθηκε από την Κάρμεν.

Την κοίταξα με ένα χαμόγελο να δημιουργείται στα χείλη μου καθώς είχε κάνει πράξη τα λόγια μου.

《Δεν γνώριζα ότι ήταν άρρωστες》,φώναξε θυμωμένα ο άντρας βλέποντας το αίμα που βρισκόταν στο χέρι της Κάρμεν.

Άρχισε να προχωράει προς την έξοδο της αίθουσας με τον άλλον άντρα να προσπαθεί να τον εμποδίσει.