Maar je bent een jongen?

Vijfenvijftig

Met een zak snoep lopen we even later de supermarkt weer uit.
'Smokkel jij hem mee?' vraag ik lachend.
Thor knikt enthousiast.
Hij propt de zak snoep in zijn jaszak.
Ik grinnik en pak zijn hand.
Hij kijkt me een beetje verbaasd aan, maar laat mijn hand niet los.
Ik snap nu hoe Thor zich voelde toen ik mijn hand losrukte.
Wat ben ik een vervelend kind.
Ik begin te lopen.
Het maakt me inmiddels helemaal niet meer uit of mensen ons raar aan zullen kijken.
Zolang wij maar gelukkig zijn.
Daar gaat het om.